Ermis Łafazanowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ermis Łafazanowski

Data i miejsce urodzenia	8 grudnia 1961 Kluż-Napoka
Narodowość	macedońska
Dziedzina sztuki	powieść, opowiadanie, esej

Ermis Łafazanowski, mac. Ермис Лафазановски (ur. 8 grudnia 1961 w Klużu-Napoce) – macedoński pisarz, historyk i krytyk literacki.

Posiada doktorat z filologii i pracuje w Instytucie Folkloru im. Marko Cepenkowa w Skopju. Jest członkiem Macedońskiego Stowarzyszenia Pisarzy oraz PEN Centre. W swoim dorobku posiada kilka zbiorów opowiadań i powieści, tłumaczonych ma różne języki. Ze względu na innowacyjne podejście do opowiadania historii, zdobył wiele nagród literackich. W 2001 roku został uhonorowany przez Macedońskie Stowarzyszenie Pisarzy nagrodą im. Stałe Popowa za powieść „Opisywacz”, za „Powieść o broni” otrzymał nagrodę „Mistrzów prozy” przyznawaną przez wydawnictwo Feniks oraz fundację „Macedonia dzisiaj” (mac. „Македонија презент”)^[1]. W 2006 roku jego powieść pt. „Hrapeszko” była nominowana do nagrody Balkanika^[2].

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

• Połowa tęczy (mac. Половина божилак), 1992
• Tradycja, narracja, literatura (mac. Традиција, нарација, литература), 1996
• Arystokrata (mac. Благородник), 1997
• Kiedy w Skopju wynaleziono parasole (mac. Кога во Скопје ги беа измислиле чадорите), 1999
• Macedońskie legendy kosmogoniczne (mac. Македонските космогониски легенди), 2000
• Tekst i mentalność (mac. Текст и менталитет), 2000
• Opisywacz (mac. Опишувач), 2001
• Antropologiczne dialogi (mac. Анрополошки дијалози), 2002
• Powieść o broni (mac. Роман за Оружјето), 2003
• Hrapeszko (mac. Храпешко), 2007
• Niedziela (mac. Недела), 2010
• Historia ludzi, którzy umarli ze strachu (mac. Историја на луѓето кои умреа од страв), 2012

Przypisy[edytuj | edytuj kod]