Erik Gustaf Boström – Wikipedia, wolna encyklopedia

Erik Gustaf Boström
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1842
Sztokholm

Data i miejsce śmierci

21 lutego 1907
Sztokholm

Premier Szwecji
Okres

od 10 lipca 1891
do 12 września 1900

Poprzednik

Gustaf Åkerhielm

Następca

Fredrik von Otter

Premier Szwecji
Okres

od 5 lipca 1902
do 13 kwietnia 1905

Poprzednik

Fredrik von Otter

Następca

Johan Ramstedt

Erik Gustaf Boström (ur. 11 lutego 1842 w Sztokholmie, zm. 21 lutego 1907 tamże) – szwedzki polityk.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Był posiadaczem ziemskim, posłem do Riksdagu[1]. Początkowo należał do Partii Agrariuszy, po rozłamie w niej w 1888 został jednym z liderów Nowej Partii Agrariuszy. W 1891 po raz pierwszy stanął na czele rządu. Kierował gabinetem do 1900. Pełnił funkcje ministra finansów (1894-1895) i ministra spraw zagranicznych (1899)[2]. Udało mu się uregulować sprawę podatku gruntowego, przyczynił się również do powiększenia państwowej floty[3]. W latach 1896 i 1904 przedstawiał propozycje reformy prawa wyborczego[4], nie zyskały one jednak aprobaty parlamentu. W 1902 ponownie został premierem. Próbował rokować między politykami szwedzkimi a norweskimi, dążąc do utrzymania unii szwedzko-norweskiej. Gdy jego starania nie przyniosły rezultatu[5] złożył dymisję[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ingvar Andersson: Dzieje Szwecji. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967, s. 299–300.
  2. Ingvar Andersson: Dzieje Szwecji. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967, s. 344.
  3. Ingvar Andersson: Dzieje Szwecji. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967, s. 300.
  4. Ingvar Andersson: Dzieje Szwecji. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967, s. 301.
  5. Ingvar Andersson: Dzieje Szwecji. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967, s. 302.
  6. Ingvar Andersson: Dzieje Szwecji. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967, s. 305.