Epoka geologiczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Epoka geologiczna – formalna jednostka geochronologiczna podziału dziejów Ziemi (np. plejstocen), mająca od kilku do kilkudziesięciu milionów lat. Epoka wchodzi w skład okresów, dzieli się natomiast na wieki.

Za kryteria wyróżnienia przedziałów czasowych dla poszczególnych epok przyjmowano zwykle wielkie ruchy górotwórcze, pojawienie się lub wymarcie charakterystycznych organizmów roślinnych lub zwierzęcych.