French
DeutschEmmanuel Maffre-Baugé – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 12 grudnia 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 22 czerwca 2007 |
| Zawód, zajęcie | polityk, rolnik, działacz związkowy i gospodarczy |
| Stanowisko | poseł do Parlamentu Europejskiego I i II kadencji (1979–1989) |
| Partia |
Emmanuel P.M. Maffre-Baugé (ur. 12 grudnia 1921 w Marseillan, zm. 22 czerwca 2007 w Montpellier[1]) – francuski polityk, rolnik, działacz związkowy i gospodarczy, poseł do Parlamentu Europejskiego I i II kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn posiadacza ziemskiego, wnuk poety Achille Maffre de Baugé. Kształcił się w opactwie w Sorèze[1]. Od 18 roku życia zajął się prowadzeniem gospodarstwa rolnego, obejmującego głównie winnice. Działacz organizacji zrzeszających rolników i producentów wina, w tym prezes krajowej federacji producentów wina stołowego i honorowy przewodniczący związku rolniczego FDSEA, obejmującego departament Hérault. Kierował izbą rolniczą Langwedocji-Roussillon. W 1976 zrezygnował ze stanowisk w proteście przeciw kryzysowi w branży winiarskiej[2]. Autor kilku książek, w tym powieści historycznych i publikacji ekonomicznych[3][4].
W 1979 i 1984 wybierano go posłem do Parlamentu Europejskiego z listy Francuskiej Partii Komunistycznej. Przystąpił do frakcji komunistycznej, należał m.in. do Komisji ds. Rolnictwa, Rybołówstwa i Rozwoju Wsi[5].
Był katolikiem[4]. Oficer Orderu Zasługi Rolniczej[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Emmanuel Maffre-Baugé, le guerrier du vin, a rendu les armes. soreze.online.fr, 23 czerwca 2007. [dostęp 2021-04-27]. (fr.).
- ↑ M. Maffre-Baugé démissionne de la présidence de la fédération des producteurs de vins de table. lemonde.fr, 1 lipca 1976. [dostęp 2021-04-27]. (fr.).
- ↑ a b Emmanuel P.M. Maffre-Baugé. parltrack.org. [dostęp 2021-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 kwietnia 2021)]. (ang.).
- ↑ a b M. Maffre-Baugé sera candidat sur la liste du P.C.F.. lemonde.fr, 22 lutego 1979. [dostęp 2021-04-27]. (fr.).
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-04-27].