Emir – Wikipedia, wolna encyklopedia

Emir (arab. Amir) – wódz, dowódca, książę. Tytuł muzułmańskich dostojników państwowych. Władca emiratu.

W okresie powstawania państwa muzułmańskiego dowódca wojskowy, a następnie wielkorządca podbitej prowincji z nadania kalifa, sprawujący jednocześnie władzę wojskową, administracyjną i finansową. Za Abbasydów zakres władzy emirów uległ znacznemu ograniczeniu. Niektórzy emirowie zakładali własne dynastie w podległych sobie prowincjach.

Współcześnie tytuł władców niektórych arabskich państw (emiratów).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• ajatollah
• sułtan
• szach
• szejk
• wezyr