Emil Jerzyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Emil Jerzyk
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1902
Kraków

Data śmierci

29 grudnia 1982

Poseł II kadencji Sejmu PRL
Okres

od 20 lutego 1957
do 17 lutego 1961

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy Złoty Krzyż Zasługi

Emil Jerzyk (ur. 10 stycznia 1902 w Krakowie, zm. 29 grudnia 1982) – polski wiertacz naftowy, poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy i na Sejm PRL II kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uzyskał wykształcenie podstawowe, z zawodu był wiertaczem naftowym. Pracował w Dobrucowej[1].

Należał do Polskiej Partii Socjalistycznej, był delegatem na Kongres Zjednoczeniowy, a następnie był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1]. W PZPR pełnił funkcję sekretarza komitetu powiatowego partii w Jaśle. Od 21 lipca 1945 poseł do Krajowej Rady Narodowej, następnie pełnił mandat na Sejm Ustawodawczy (1947–1952) i na Sejm PRL II kadencji (1957–1961) z okręgów Gorlice i Jasło. W Sejmie Ustawodawczym zasiadał w Komisji Przemysłowej, a w Sejmie II kadencji w Komisji Oświaty i Nauki, Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów oraz w Komisji Rolnictwa i Przemysłu Spożywczego.

Był sekretarzem generalnym Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Naftowego[2].

24 września 1947 otrzymał nagrodę Komisji Centralnej Związków Zawodowych w konkursie na najlepszy pamiętnik robotniczy z okupacji pt. Przeżycia i wrażenia z czasów okupacji niemieckiej[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Wpisani do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego”. „Nowiny”. Nr 163, s. 3, 19 lipca 1978. 
  2. Sprawozdania i referaty Zarządu Głównego na II Ogólno-Krajowy Zjazd Związku Zawod. Prac. Przem. Naftowego. Krosno: 1947, s. 7, 11–13, 15, 20. [dostęp 2023-06-21].
  3. Wręczenie nagród Komisji Centralnej Związków Zawodowych w konkursie na najlepszy pamiętnik robotniczy z okupacji (24.09.1947) [online], www.alamy.com [dostęp 2023-06-21] (ang.).
  4. M.P. z 1946 r. nr 140, poz. 260 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji”.
  5. M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 233 „za organizację i budowę Związków Zawodowych Pracowników Przemysłu Naftowego”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]