Emeryka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Emerykaimię żeńskie pochodzenia germańskiego. Żeński odpowiednik imienia Emeryk, wywodzącego się ze starogermańskiego imienia Amalaryk, oznaczającego „władca Amalów” (Amalowie według gockiej legendy to ród królewski pochodzenia boskiego[1]). Człon amal może także oznaczać „gorliwy” lub „dzielny, aktywny”[2]. Emeryka może wywodzić się również z saksońskiego Emmerich i oznaczać „zawsze bogata”[3].

Patronem tego imienia jest święty Emeryk (1007?–1031), syn Stefana I, króla węgierskiego.

Emeryka imieniny obchodzi 4 listopada.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 2, Kraków: Wydaw. WAM, 1997, ISBN 83-7097-374-4, OCLC 830087504.
  2. Z. Klimek (opr.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 5, Kraków 1997, ISBN 83-85579-14-1
  3. Jan Grzenia, Słownik imion, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2002, ISBN 83-01-13741-X, OCLC 830306364.