Elysium Mons – Wikipedia, wolna encyklopedia
Elysium Mons znajduje się w centrum zdjęcia, pomiędzy mniejszymi wulkanami Hecates Tholus (u góry) i Albor Tholus | |
Planeta | |
---|---|
Położenie | |
Wysokość | 16 000 m nad poziom odniesienia |
Wybitność | 13 900 m |
Dane wulkanu | |
Typ wulkanu | |
Aktywność | |
Położenie na mapie Marsa | |
25,0200°N 212,7900°W/25,020000 -212,790000 |
Elysium Mons – największy spośród trzech wulkanów tarczowych na wyżynie Elysium na Marsie. Jest to piąty pod względem wysokości szczyt na planecie i najwyższy poza wyżyną Tharsis. Wulkan ma 401 km średnicy[1], wznosi się na wysokość prawie 14 km ponad otaczające równiny pokryte lawą.
Decyzją Międzynarodowej Unii Astronomicznej w 1973 roku nazwa tego obszaru pochodzi od cechy albedo, dostrzeżonej na Marsie przez dawnych obserwatorów[1].
- Elysium Mons na zdjęciach orbitera Viking 1
- Topografia wulkanów wyżyny Elysium
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b MUA: Elysium Mons. [dostęp 2012-11-30]. (ang.).