Elysium (region na Marsie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Elysium
Ilustracja
Planeta

Mars

Najwyższy szczyt

Elysium Mons

Mapa pasma górskiego
brak współrzędnych

Elysium – wielka wyżyna wulkaniczna na Marsie, druga pod względem rozmiarów po wyżynie Tharsis. Przybliżone współrzędne areograficzne centrum tej wyżyny to  24,74°N 210,00°W/24,740000 -210,000000.

W regionie Elysium znajduje się znaczne wybrzuszenie skorupy marsjańskiej, choć mniejsze niż pod wyżyną Tharsis[1], przypuszczalnie związane z istnieniem pióropusza płaszcza. Aktywność wulkaniczna występowała w regionach Elysium i Tharsis w okresie hesperyjskim historii geologicznej Marsa (3,7—3,0 mld lat temu), oraz w następnym, trwającym obecnie okresie amazońskim, kiedy zamarła już w innych częściach planety[1]. Na wyżynie Elysium znajdują się trzy główne wulkany tarczowe: Elysium Mons, piąty co do wysokości na planecie, oraz Albor Tholus i Hecates Tholus. Na południe i południowy wschód od niej rozciąga się równina Elysium Planitia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Haraldur Sigurdsson, Bruce Houghton, Stephen R. McNutt, Hazel Rymer, John Stix: Encyclopedia of Volcanoes. Academic Press, 1999, s. 776. ISBN 0-08-054798-2.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]