Ellison Onizuka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ellison Onizuka
Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1946 ; Kealakekua (Hawaje)
Data i miejsce śmierci	28 stycznia 1986 ; zginął nad Przylądkiem Canaveral w katastrofie promu Challenger
Narodowość	amerykańska
Funkcja	specjalista misji
Łączny czas misji kosmicznych	3 dni 1 godzina 33 minuty; i 23 sekundy
Misje	STS-51-C, STS-51-L
Stopień wojskowy	podpułkownik United States Air Force
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ellison Shoji Onizuka (ur. 24 czerwca 1946 w Kealakekua na Hawajach, zm. 28 stycznia 1986 nad półwyspem florydzkim) – amerykański astronauta, inżynier, podpułkownik United States Air Force. Poniósł śmierć na pokładzie wahadłowca Challenger, który rozpadł się 73 sekundy po starcie z Przylądka Canaveral.

Edukacja i służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

1964 – ukończył Konawaena High School w Kealakekua na Hawajach.
1969 – w czerwcu uzyskał na University of Colorado Boulder licencjat, a w grudniu magisterium w dziedzinie inżynierii lotniczej.
Styczeń 1970 – rozpoczął czynną służbę w Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Otrzymał przydział do Sacramento Air Logistics Center w bazie lotniczej McClellan w Kalifornii, gdzie jako inżynier-specjalista uczestniczył w programach lotów doświadczalnych i pracach nad systemami bezpieczeństwa samolotów F-84 Thunderjet, F-100 Super Sabre, F-105 Thunderchief, F-111 Aardvark, EC-121T Warning Star, T-33 Shooting Star, T-39 Sabreliner, T-28 Trojan i A-1 Skyraider.
Sierpień 1974 – rozpoczął roczne szkolenie w Szkole Pilotów Doświadczalnych Sił Powietrznych (US Air Force Test Pilot School) w kalifornijskiej bazie lotniczej Edwards.
Lipiec 1975 – po ukończeniu kursu został skierowany do zlokalizowanego w tejże bazie Centrum Lotów Doświadczalnych Sił Powietrznych (Air Force Flight Test Center). Pełnił w nim m.in. funkcję szefa sekcji technicznej w wydziale szkolenia. Zajmował się zagadnieniami proceduralnymi, ponadto odpowiadał za stan techniczny floty powietrznej Szkoły Pilotów Doświadczalnych (A-7 Corsair II, A-37 Dragonfly, T-38 Talon, F-4 Phantom II, T-33 i NKC-135 Stratotanker).

Spędził w powietrzu ponad 1700 godzin.

Praca w NASA i kariera astronauty[edytuj | edytuj kod]

16 stycznia 1978 – został przyjęty do ósmej grupy astronautów NASA.
1979 – po zakończeniu szkolenia podstawowego w Centrum Lotów Kosmicznych im. Lyndona B. Johnsona (JSC) i uzyskaniu w sierpniu kwalifikacji specjalisty misji pracował m.in. w Laboratorium Integracji Awioniki Wahadłowca (Shuttle Avionics Integration Laboratory – SAIL) w zespołach zajmujących się testowaniem i weryfikacją oprogramowania.
1981 – został skierowany do Centrum Kosmicznego im. Johna F. Kennedy’ego (KSC) na Przylądku Canaveral, gdzie pracował w ekipie pomocniczej obsługi naziemnej dwóch pierwszych startów wahadłowca Columbia (STS-1 i STS-2).
1985 – w dniach 24–27 stycznia odbył swój pierwszy lot kosmiczny, pełniąc funkcję specjalisty misji. Wyprawa STS-51-C wahadłowca Discovery miała charakter wojskowy. Dowodził nią Ken Mattingly. Pilotem promu był Loren Shriver, a specjalistami ładunku – James Buchli i Gary Payton. Po trzydniowym locie Discovery wylądował na pasie KSC. Niedługo potem Onizuka został przydzielony do załogi misji STS-51-L, której realizację zaplanowano na styczeń 1986.
28 stycznia 1986 – wahadłowiec Challenger (STS-51-L) rozpadł się tuż po starcie, w 73. sekundzie lotu. W katastrofie śmierć poniosła cała załoga promu, w której poza Onizuką znajdowało się jeszcze sześcioro astronautów: Francis Scobee, Michael John Smith, Judith Resnik, Ronald McNair, Gregory Jarvis i Christa McAuliffe.

Astronauta spoczął na Cmentarzu Pacyfiku – Miejscu Pamięci Narodowej (National Memorial Cemetery of the Pacific) w Honolulu na Hawajach. Pośmiertnie został awansowany do stopnia pułkownika US Air Force.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Air Force Meritorious Service Medal
Air Force Commendation Medal
Air Force Outstanding Unit Award
Air Force Organizational Excellence Award
National Defense Service Medal
NASA Space Flight Medal – dwukrotnie
Congressional Space Medal of Honor – pośmiertnie

Pamięć[edytuj | edytuj kod]

Jego nazwisko otrzymała jedna z planetoid okrążających Słońce, odkryta w 1984.
Studenci Szkoły Pilotów Doświadczalnych Sił Powietrznych przyznają corocznie Onizuka Prop Wash Award. Wyróżnienie otrzymuje absolwent, który znacząco zasłużył się w dziele kształtowania ducha i wysokiego morale swojej grupy rocznikowej.

Wykaz lotów[edytuj | edytuj kod]

Loty kosmiczne, w których uczestniczył Ellison S. Onizuka
Nr	Data startu	Data lądowania	Statek kosmiczny	Funkcja	Czas trwania
1	24 stycznia 1985	27 stycznia 1985	STS-51-C Discovery F-3	Specjalista misji (MS-1)	3 dni 1 godzina 33 minuty i 23 sekundy^[1]
2	28 stycznia 1986	– Wahadłowiec eksplodował po starcie na orbitę	STS-51-L Challenger F-10	Specjalista misji (MS-1)	1 minuta i 13 sekund^[2]
Łączny czas spędzony w kosmosie — 3 dni 1 godzina 33 minuty i 23 sekundy

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ NASA: Podsumowanie misji STS-51-C. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).
↑ NASA: Podsumowanie misji STS-51-L. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Biografia na stronie NASA (ang.)
Biogram na stronie Spacefacts (ang.)

[Podsumowanie_misji_STS-51-C-1] NASA: Podsumowanie misji STS-51-C. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).

[Podsumowanie_misji_STS-51-L-2] NASA: Podsumowanie misji STS-51-L. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).

[1]

[2]