Ellen Burstyn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ellen Burstyn
Ilustracja
Imię i nazwisko

Edna Rae Gillooly

Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1932
Detroit

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Neil Burstyn (1964–1972)
Paul Roberts (1958–1962)
William Alexander (1950–1957)

Lata aktywności

od 1958

Ellen Burstyn, właśc. Edna Rae Gillooly (ur. 7 grudnia 1932 w Detroit) – amerykańska aktorka filmowa i teatralna. Zdobywczyni Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pracowała w różnych zawodach, także jako modelka i tancerka. Na Broadwayu debiutowała w 1957. Za rolę w sztuce Za rok o tej samej porze w 1975 Burstyn zdobyła Nagrodę Tony dla najlepszej aktorki[1].

W latach 60. występowała głównie w telewizji, choć z tego okresu pochodzi jej pierwsza rola filmowa. W produkcjach telewizyjnych będzie chętnie grać również i wtedy, gdy stanie się uznaną aktorką filmową.

Pierwszą ważną rolę zagrała w Ostatnim seansie filmowym (1971) Petera Bogdanovicha. W 1975 uhonorowano ją Oscarem za pierwszoplanową rolę w dramacie obyczajowym Alicja już tu nie mieszka Martina Scorsese. Zagrała samotną matkę wychowującą nastoletniego syna i mimo przeciwności próbująca zrobić karierę piosenkarską.

Ponadto do Nagrody Akademii Filmowej była nominowana za role w Egzorcyście, Za rok o tej samej porze, Zmartwychwstaniu oraz Requiem dla snu.

Zasiadała w jury konkursu głównego na 34. MFF w Cannes (1981).

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne
Seriale telewizyjne
Producentka

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]