Elektrownia jądrowa Obninsk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Elektrownia jądrowa Obninsk
Обнинская АЭС
Ilustracja
Państwo

 Rosja

Miejscowość

Obninsk

Rozpoczęcie budowy

1 stycznia 1951

Ukończenie budowy

26 czerwca 1954

Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Elektrownia jądrowa Obninsk”
Ziemia55°06′28″N 36°37′47″E/55,107778 36,629722
Strona internetowa
Wejście do elektrowni atomowej

Elektrownia jądrowa Obninsk (ros. Обнинская АЭС, Obninskaja AES) – elektrownia jądrowa położona na terenie miasta Obninsk, około 100 km od Moskwy. Jest to pierwsza cywilna elektrownia atomowa na świecie. Elektrownia ta jest znana pod nazwą APS-1 Obninsk (Atomic Power Station 1 Obninsk)[1][2][3][4].

Wyposażona została w reaktor AM-1 Атом Мирный (tłum. pokojowy atom) mający moc energetyczną szacowaną na 36 MW, z czego 5 MW przetwarzane było na energię elektryczną, a reszta dostępna była w formie energii cieplnej. Reaktor był prototypową konstrukcją chłodzoną wodą oraz mającą grafitowy moderator. Następcami tej konstrukcji były reaktory zaliczane do grupy RBMK.

Budowę rozpoczęto 1 stycznia 1951 roku. Osiągnięcie stanu krytycznego reaktora nastąpiło 1 czerwca 1954 roku, a pierwsze przekazanie energii do sieci nastąpiło 26 czerwca 1954 roku. Przez 10 lat była to jedyna elektrownia atomowa w Związku Radzieckim.

Została wyłączona 29 kwietnia 2002 roku, czyli po prawie pół wieku nieprzerwanej pracy[1].

W dzisiejszych czasach elektrownia ta wystarczyłaby do zapewnienia energii około 2 tysiącom współczesnych gospodarstw domowych (w latach 50. zapotrzebowanie na energię elektryczną było mniejsze).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Obninsk: number one - Nuclear Engineering International [online], www.neimagazine.com [dostęp 2022-12-21].
  2. From Obninsk Beyond: Nuclear Power Conference Looks to Future [online], www.iaea.org, 24 czerwca 2004 [dostęp 2022-12-21] (ang.).
  3. APS 1 Obninsk, Russia [online], www.world-nuclear.org [dostęp 2022-12-21].
  4. Obninsk Nuclear Power Plant [online], large.stanford.edu [dostęp 2022-12-21].