Elżbieta Jackiewiczowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Elżbieta Jackiewiczowa

Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1902 Nowinki k. Nieświeża
Data i miejsce śmierci	31 grudnia 1976 Podkowie Leśnej k. Warszawy
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Dziedzina sztuki	literatura
Odznaczenia
Cytaty w Wikicytatach

Elżbieta Jackiewiczowa (ur. 22 lutego 1902 w Nowinkach k. Nieświeża, zm. 31 grudnia 1976 w Podkowie Leśnej k. Warszawy) – polska powieściopisarka, publicystka, pedagog.

Kariera nauczycielska[edytuj | edytuj kod]

W 1920 podjęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Po roku przeniosła się na uniwersytet w Wilnie na filologię słowiańską. Po ukończeniu studiów pracowała jako nauczycielka języka polskiego.

Podczas okupacji brała udział w tajnym nauczaniu^[1]. Po wojnie pełniła kolejno funkcję dyrektora szkoły, wizytatora, a następnie naczelnika wydziału Kuratorium Łódzkiego. W latach pięćdziesiątych wykładała w Studium Nauczycielskim w Warszawie. W tym czasie publikowała w „Głosie Nauczycielskim” liczne artykuły o tematyce oświatowej, m.in. pod pseudonimami Andrzej Drzazga i Witold Gałacki.

Kariera pisarska[edytuj | edytuj kod]

Debiutowała w 1955 roku powieścią Wczorajsza młodość, następnie m.in. Dwie miłości, Nocny koncert. Są to utwory przeznaczone głównie dla dziewcząt. Jackiewiczowa koncentruje w nich swoją uwagę na życiu szkolnym, na problemach przyjaźni i dojrzewania, przeżywanych konfliktach światopoglądowych. Niestety, opisując szkołę z okresu międzywojennego, zniekształcała obraz ówczesnej rzeczywistości nadmiernie ulegając wymogom stalinowskiej propagandy. Z tego też powodu jej książki nie są wznawiane w demokratycznej Polsce.

W wyniku współpracy z czasopismami młodzieżowymi „Filipinką” i „Na Przełaj”, w których publikowała systematycznie artykuły z życia młodzieży, powstały jej książki Ratuj, Ewo! i Listy o trudnym dojrzewaniu.

Pełniła rolę konsultanta do spraw pedagogicznych podczas tworzenia serialu Wojna domowa^[2].

Za całokształt pracy dydaktycznej i twórczej otrzymała m.in. Medal Komisji Edukacji Narodowej i Order Sztandaru Pracy II klasy.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

• 1955 Wczorajsza młodość
• 1955 Jak zdobyć zaufanie i szacunek dziecka (broszura)
• 1957 O czym chcą wiedzieć dziewczęta (broszura)
• 1957 Kiedy dzieci słuchają i szanują rodziców
• 1958 Dziewczęta szukają drogi
• 1961 Tancerze
• 1961 Listy o trudnym dojrzewaniu
• 1963 Ratuj, Ewo! Porady dotyczące życia uczniowskiego
• 1965 Pokolenie Teresy
• 1968 Dwie miłości
• 1971 Nie wierzą w bociany (broszura)
• 1971 Organizacja życia i pracy w szkole przyszłości
• 1974 Nocny koncert

Przypisy[edytuj | edytuj kod]