Eike Christian Hirsch – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eike Christian Hirsch
Ilustracja
Eike Christian Hirsch (2015)
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1937
Bilthoven

Data i miejsce śmierci

7 sierpnia 2022
Hanower

Zawód, zajęcie

dziennikarz, pisarz

Multimedia w Wikimedia Commons

Eike Christian Hirsch (ur. 6 kwietnia 1937 w Bilthoven, zm. 7 sierpnia 2022 w Hanowerze[1]) – niemiecki dziennikarz, pisarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Hirsch urodził się w 6 kwietnia 1937 roku w Bilthoven w Holandii, a dorastał w Getyndze[2]. Studiował teologię i filozofię w Getyndze, Heidelbergu i Bazylei. Ukończył studia teologiczne z tytułem doktora z pracą nad Immanuelem Kantem[3]. Do 1996 roku był redaktorem w audycji dźwiękowej w NDR, a później był niezależnym dziennikarzem. W latach 80. był gospodarzem talk show 3 po 9[3]. Pisał książki na temat wiary i języka niemieckiego. Napisał także serię humorystycznych definicji słów „Deutsch für Besserwisser”, które zostały po raz pierwszy opublikowane w tygodniku Stern, a później zebrane w formie książkowej[3]. W 2000 roku napisał swoje opus magnum Słynny Herr Leibniz o niemieckim erudycie Gottfriedzie Wilhelmie Leibniz. Mieszkał w Hanowerze[3]. Zmarł 7 sierpnia 2022 roku tamże w wieku 85 lat.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

W 1986 roku Hirsch otrzymał Nagrodę Literacką Kassel[3] za groteskowy humor za zabawną interpretację („Der Witzableiter oder die Schule des Lachens”, 1985). W 1992 roku otrzymał Nagrodę Dziennikarską Dolnej Saksonii[4]. W 2006 roku otrzymał Nagrodę Literacką Kurta Morawietza ufundowaną przez Sparkasse Hannover[5].

Prace[edytuj | edytuj kod]

  • Deutsch für Besserwisser. Hamburg: Hoffmann und Campe (1976).
  • Mehr Deutsch für Besserwisser. Deutscher Taschenbuch (1988).
  • Expedition in die Glaubenswelt 32 Proben auf das Christentum. München (1989).
  • Den Leuten aufs Maul: ein- und ausfälle vom besserwisser. Hamburg: Hoffmann und Campe (1982).
  • Der Witzableiter oder die Schule des Lachens. München (2001).
  • Vorsicht auf der Himmelsleiter Auskünfte in Glaubensfragen. München (1993).
  • Kopfsalat: Spott-Reportagen für Besserwisser. Hamburg: Hoffman und Campe (1988).
  • Wort und Totschlag peinliche Pointen. Hamburg (1991).
  • Im Haus des Seidenspinners: roman. Hamburg: Hoffmann und Campe (1993).
  • Mein Wort in Gottes Ohr: ein Glaube, der Vernunft annimmt. Hamburg: Hoffmann und Campe (1995).
  • Der berühmte Herr Leibniz: eine Biographie. München (2016).
  • Gnadenlos gut: Ausflüge in das neue Deutsch. München: Beck (2004).
  • Deutsch kommt gut Sprachvergnügen für Besserwisser. München (2008).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ein Stilist und Feingeist: Der Autor Eike Christian Hirsch ist in Hannover im Alter von 85 Jahren gestorben. neuepresse.de. [dostęp 2022-08-07]. (niem.).
  2. ↑ Eike Christian Hirsch. literatur-niedersachsen.de. [dostęp 2022-08-07]. (niem.).
  3. ↑ a b c d e Eike Christian Hirsch (1986). brueckner-kuehner.de. [dostęp 2022-08-07]. (niem.).
  4. ↑ Der Niedersächsische Staatspreis. niedersachsen.de. [dostęp 2022-08-07]. (niem.).
  5. ↑ Architektur als Heimat. lavesstiftung.de. [dostęp 2022-08-07]. (niem.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eike_Christian_Hirsch&oldid=71801597”