Edward I Farnese – Wikipedia, wolna encyklopedia

Edward I Farnese
Ilustracja
ilustracja herbu
książę Parmy i Piacenzy
Okres

od 5 marca 1622
do 11 września 1646

książę Castro
Okres

od 5 marca 1622
do 1641

książę Castro
Okres

od 1644
do 11 września 1646

Dane biograficzne
Dynastia

Farnese

Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1612
Parma

Data i miejsce śmierci

11 września 1646
Piacenza

Ojciec

Ranuccio I Farnese

Matka

Małgorzata Aldobrandini

Żona

Małgorzata Medycejska

Dzieci

Katarzyna (ur.i zm. 1629),
Ranuccio II,
Aleksander,
Horacy,
Katarzyna (ur. 1637),
Maria Magdalena,
Piotr,
Ottavio

Odoardo (I) Farnese (spolszczane jako Edward (I) Farnese; ur. 28 kwietnia 1612 w Parmie, zm. 11 września 1646 w Piacenzy) – książę Parmy i Piacenzy oraz Castro.

Urodził się jako syn księcia Parmy i Piacenzy oraz Castro Ranuccio I i jego żony księżnej Małgorzaty. Po śmierci ojca 5 marca 1622 wstąpił na tron, ale z powodu małoletności władcy regencję w jego imieniu sprawowali stryj kardynał Odoardo (Edward) Farnese (do swojej śmierci w 1626)[1], a następnie matka księżna Małgorzata Aldobrandini[2].

11 października 1628 we Florencji poślubił księżniczkę Toskanii Małgorzatę Medycejską. Para miała ośmioro dzieci:

  • Katarzynę (1629-1629)
  • Ranuccio II (1630-1694), kolejnego księcia Parmy, Piacenzy i Castro
  • Aleksandra (1635-1689), przyszłego namiestnika Niderlandów Habsburskich
  • Horacego (1636-1656)
  • Katarzynę (1637-1684), zakonnicę[3]
  • Marię Magdalenę (1638-1693)
  • Petro (1639-1677), kardynała
  • Ottavio (1641-1641)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]