Eduardo Frei Ruiz-Tagle – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eduardo Frei Ruiz-Tagle
Ilustracja
Eduardo Frei Ruiz-Tagle (2009)
Pełne imię i nazwisko

Eduardo Alfredo Juan Bernardo Frei Ruiz–Tagle

Data i miejsce urodzenia

24 czerwca 1942
Santiago

Prezydent Chile
Okres

od 11 marca 1994
do 11 marca 2000

Przynależność polityczna

Chrześcijańsko-Demokratyczna Partia Chile

Poprzednik

Patricio Aylwin Azocar

Następca

Ricardo Lagos Escobar

podpis
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Bernardo O’Higginsa (Chile) Łańcuch Orderu Zasługi (Chile) Wielki Order Króla Tomisława (Chorwacja) Łańcuch Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Zasługi RP Komandor Orderu Słońca Peru Order Królewski Serafinów (Szwecja) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy z Wielkim Łańcuchem (1951-2001) Wielki Łańcuch Orderu Sikatuny (Filipiny) Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy

Eduardo Alfredo Juan Bernardo Frei Ruiz–Tagle (ur. 24 czerwca 1942 w Santiago) – chilijski inżynier lądowy i polityk, prezydent Chile w latach 1994–2000.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Eduardo Frei Montalva, prezydenta Chile w latach 1964–1970.

Ukończył studia inżynieryjne na uniwersytecie w Santiago. W 1958 roku zapisał się do Partii Chrześcijańskich Demokratów. W 1964 pomagał swemu ojcu w kampanii wyborczej. W latach 1969–1988 pracował jako inżynier w firmie Sigdo Koppers, największej firmie górniczej w Chile.

W 1989 został wybrany senatorem z regionu Santiago zdobywając najwięcej głosów w całym kraju. W 1993 wygrał wybory prezydenckie w I turze, zdobywając 58% poparcia (4 040 497 głosów)[1]. 11 marca 1994 objął urząd. Po odejściu z urzędu, zgodnie z chilijską konstytucją, został dożywotnim senatorem. Po nowelizacji konstytucji, która zlikwidowała urząd dożywotniego senatora, ponownie wystartował w wyborach i ponownie wygrał. 11 marca 2006 został wybrany przewodniczącym Senatu, którym pozostał do 12 marca 2008.

W 2009 został kandydatem centrolewicowej koalicji Concertación w grudniowych wyborach prezydenckich. 13 grudnia 2009 zajął drugie miejsce w I turze wyborów, zdobywając 30% głosów poparcia i przegrywając z kandydatem prawicy, Sebastiánem Piñerą, który uzyskał 44% głosów[2]. 17 stycznia 2010, w II turze wyborów, przegrał z Piñerą stosunkiem głosów 48,4% do 51,6%[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony m.in. Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (1995)[4] oraz Orderem Księcia Jarosława Mądrego I klasy – Ukraina[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]