Eduard Deisenhofer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eduard Deisenhofer
Oberführer Oberführer
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1909
Freising, Górna Bawaria

Data i miejsce śmierci

31 stycznia 1945
Arnswalde

Przebieg służby
Lata służby

1930–1945

Siły zbrojne

SS Waffen-SS

Jednostki

1 Dywizja Pancerna SS „Leibstandarte SS Adolf Hitler”
10 Dywizja Pancerna SS „Frundsberg”

Stanowiska

dowódca:
17 Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Götz von Berlichingen”
5 Dywizja Pancerna SS „Wiking”

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia

Eduard Deisenhofer (ur. 27 czerwca 1909 w Freising, Górna Bawaria, zm. 31 stycznia 1945 w Arnswalde) – niemiecki oficer SS i Waffen-SS. Odznaczony Krzyżem Żelaznym (1940) i Krzyżem Rycerskim (1942)[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Deisenhofer wychował się w rodzinie mieszczańskiej. W szkole był wzorowym uczniem. Po ukończeniu szkoły poszedł na studia. Studiował tam politykę i ekonomię (doktorat). W czasie studiów kontaktował z członkami NSDAP, co wkrótce zaowocowało wstąpieniem (1930) do NSDAP (nr NSDAP 250 226), a w październiku tego samego roku do SS (nr SS 3642)[2].

W 1934 roku otrzymał przydział do Leibstandarte SS Adolf Hitler[2], jako dowódca 2 Kompanii, I Sturmbann z 1 Pułku SS "Deutschland". W 1935 roku otrzymuje przydział w obozie koncentracyjnym KZ Dachau.

W marcu 1938 roku brał udział w tzw. Anschluss-ie Austrii. W październiku 1938 roku uczestniczył w zajęciu Kraju Sudetów.

Walczył w Kampanii wrześniowej wraz ze swoimi jednostkami, które były odpowiedzialne za działania policyjne i zapewnienie bezpieczeństwa za postępującymi do przodu oddziałami frontowymi. Po zakończeniu walk jednostka Deisenhofera została wchłonięta do nowo utworzonej Dywizji SS „Totenkopf”. 16 października 1939 roku został dowódcą II Batalionu w 1 Pułku Piechoty SS "Totenkopf". W 1941 roku został dowódcą I Batalionu 9 Pułku Piechoty SS „Germania” z Dywizji Zmotoryzowanej SS „Wiking” z którą znalazł się na Froncie Wschodnim.

W kwietniu 1943 roku, przeniesiono Deisenhofera do Berlina, gdzie miał pracować jako oficer szkoleniowy SS w Inspektoracie Piechoty i Oddziałów Górskich, który był częścią SS Führungshauptamt (Główny Urząd Operacyjny SS, którego głównym zadaniem była kontrola operacyjna Waffen-SS)[1].

Na początku 1944 został zwolniony z obowiązków szkoleniowych i przeniesiony do 21 Pułku Grenadierów Pancernych SS w 10 Dywizji Pancernej SS „ Frundsberg”. Dowodził swoim pułkiem podczas próby przebicia się do okrążonych jednostek 1 Armii Pancernej gen. Hube w kotle pod Kamieńcem-Podolskim.

6 czerwca 1944 roku Alianci dokonali desantu w Normandii. 16 czerwca 1944 roku rozpoczęło się przerzucanie jednostek Dywizji „Frundsberg” na zachód. Dywizja została rozmieszczona w pasie pomiędzy Caen, a Villers-Bocage z zadaniem kontrataku przeciwko siłom 21 Grupy Armii Marszałka polnego Bernarda Montgomerego w rejonie Bayeux. W sierpniu 1944 roku, Deisenhofera skierowano z powrotem na wschód, gdzie miał objąć dowództwo nad 5 Dywizją Pancerną SS „Wiking” (6 sierpnia 1944 - 12 sierpnia 1944).

26 stycznia 1945 roku udał się do Arnswalde na (Pomorzu Zachodnim) w celu przejęcia dowodzenia nad złożoną z ochotników łotewskich, 15 Dywizją Grenadierów SS[1]. W drogę na Pomorze wyruszył samochodem, ale w trakcie podróży jego pojazd został zaatakowany przez sowiecki samolot szturmowy. Zginął Deisenhofer jego kierowca i adiutant[1].

Awanse w SS[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Eduard Deisenhofer. www.2kompanie.org. [dostęp 2016-10-01]. (ang.).
  2. ↑ a b Christopher Dillon: Dachau and the SS: A Schooling in Violence. Oxford: Oxford University Press, 2015, s. 75-76.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Christopher Dillon: Dachau and the SS: A Schooling in Violence. Oxford: Oxford University Press, 2015.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eduard_Deisenhofer&oldid=68261982”