French
DeutschEdmund Riedl – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | Ten artykuł od 2019-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 23 sierpnia 1916 |
| Narodowość | polska |
Edmund Franciszek Riedl (ur. 2 czerwca 1854 we Lwowie, zm. 23 sierpnia 1916 tamże) – kupiec, poseł na galicyjski Sejm Krajowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 2 czerwca 1854 we Lwowie. Jego ojciec, Joseph Riedl, był kupcem pochodzenia austriackiego. Matka Edmunda z domu Breymeyer była córką Sebastiana Breymeyera i Anny von Kukenthal.
Jako dziesięciolatek wraz z innymi chłopcami z dzielnicy Łyczaków we Lwowie pomagał uczestnikom powstania styczniowego 1863[1]. W marcu 1876 wraz z Wacławem Koszczycem utworzyli, w domu Edmunda, Konfederację Narodu Polskiego, która oprócz Lwowa objęła swoją działalnością również część zaboru pruskiego, w tym Poznań, a swoje przedstawicielstwa miała w Wiedniu, Rzymie i w Turcji. Celem Konfederacji było przygotowanie walki zbrojnej przeciw Rosji z poparciem Turcji. Liczono także na przychylność Austrii. Z ramienia Rady Generalnej KNP Edmund Riedl odbywał liczne podróże służbowe do Wiednia i Warszawy. W styczniu 1878 roku wszedł w skład Rządu narodowego KNP, który jednak wkrótce się rozwiązał.
W 1880 roku Edmund Franciszek Riedl utworzył własne przedsiębiorstwo handlowe – firmę „Edmund Riedl, skład towarów kolonialnych, win i nasion”, która osiągała znaczące sukcesy zajmując się handlem towarów luksusowych takich jak kawa, herbata, wina, koniaki, likiery i inne artykuły kolonialne, jak też nasiona i narzędzia rolnicze. Pozostawał zaangażowany w działalność społeczno-polityczną. Był założycielem i prezesem Rady Zwiadowczej Galicyjskiego Banku Kupieckiego. Przez około 20 lat był członkiem Rady Miejskiej we Lwowie (1893-1899, 1901-1914), zajmując się między innymi budownictwem i robotami publicznymi. W 1914 roku został Prezesem Rady Nadzorczej Miejskiej Kasy Oszczędności. W tym samym roku został wybrany posłem na Sejm Królestwa Galicji, jako reprezentant Lwowa z III kurii. Po wybuchu I wojny światowej wszedł w skład Naczelnego Komitetu Polskiego.
Ożeniony z Kazimierą Wolińską, miał sześcioro dzieci – trzech synów: Edmunda, Kazimierza i Tadeusza, oraz trzy córki: Jadwigę, Stefanię i Janinę[2]. Jego wnukiem jest profesor Tadeusz Riedl.
Zmarł 23 VIII 1916 roku i został pochowany został na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył arcybiskup metropolita lwowski – ks. prof. Józef Bilczewski, poprzednio rektor Uniwersytetu Lwowskiego, ustanowiony później świętym Kościoła rzymskokatolickiego. W 1918 prochy Riedla przeniesiono do rodzinnego grobu[3].
Po śmierci założyciela, kierownictwo przejęli jego trzej synowie, którzy odziedziczyli po nim firmę. 22 września 1939 roku, kiedy Lwów znalazł się pod okupacją sowiecką, właścicieli usunięto przemocą i po 59 latach firma przestała istnieć. Syn Edmund zmarł w 1940 r. we Lwowie, syn Kazimierz został w 1945 r. aresztowany przez NKWD i zesłany do łagru w Krasnodonie (zmarł w 1957 r. w Krakowie), syn Tadeusz zmarł w 1959 r. w Bielsku-Białej[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nieco szczegółów biograficznych dotyczących uczestników organizacyi i partyzantki r. 1863/64. W: Józef Białynia Chołodecki: Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864. Lwów: 1904, s. 341.
- ↑ Edmund Riedl Kurier Lwowski 1916 nr 421 s.4
- ↑ Przeniesienie zwłok Kurier Lwowski 1918 nr 428 s.5
- ↑ Tadeusz Krzyżewski, Było trzech Edmundów, w: Cracovia Leopolis nr 1 (45) 2006, s. 42-43, ISSN 1234-8600.