Dywizja Pancerna Feldherrnhalle 2 (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dywizja Pancerna Feldherrnhalle (niem. Panzer-Division Feldherrnhalle 2) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej.

Historia dywizji[edytuj | edytuj kod]

Dywizja powstała w marcu 1945 roku z resztek rozbitej przez Armię Czerwoną w Budapeszcie 13 Dywizji Pancernej, Zapasowej i Szkolnej Brygady Feldherrnhalle, 110 Brygady Pancernej i pododdziałów I Korpusu Kawalerii^[1]. Jednostka była słaba i przedstawiała wartość bojową zbliżoną do pułku. W ramach 8 Armii walczyła w kwietniu 1945 roku na terenie Słowacji i nad górnym Dunajem. W maju 1945 roku jej część skapitulowała przed armią USA, a część przed Armią Czerwoną^[2].

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

• gen. mjr Franz Bäke (od sformowania do kapitulacji^[2])

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

• pułk pancerny Feldherrnhalle 2 (Panzer-Regiment Feldherrnhalle 2)
• pułk grenadierów pancernych Feldherrnhalle 2 (Panzer-Grenadier-Regiment Feldherrnhalle 2)
• pułk artylerii pancernej Feldherrnhalle 2 (Panzer-Artillerie-Regiment Feldherrnhalle 2)
• batalion artylerii przeciwlotniczej Feldherrnhalle 2 (Heeres-Flak-Artillerie-Abteilung Feldherrnhalle 2)
• batalion niszczycieli czołgów Feldherrnhalle 2 (Panzerjäger-Abteilung Feldherrnhalle 2)
• batalion pionierów Feldherrnhalle 2 (Panzer-Pionier-Bataillon Feldherrnhalle 2)
• Panzer-Nachrichten-Kompanie Feldherrnhalle 2
• Panzer-Versorgungstruppen

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11725-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Leksykon Wehrmachtu – Dywizja Pancerna Feldherrnhalle 2