Dwie staruchy jedzące zupę – Wikipedia, wolna encyklopedia
Autor | |
---|---|
Data powstania | 1819–1823 |
Medium | malowidło ścienne przeniesione na płótno |
Wymiary | 49,3 × 83,4 cm |
Miejsce przechowywania | |
Lokalizacja |
Dwie staruchy jedzące zupę lub Starucha i Śmierć[1][2] (hiszp. Dos viejos comiendo sopa) – malowidło ścienne hiszpańskiego malarza Francisco Goi[3].
Okoliczności powstania
[edytuj | edytuj kod]To dzieło należy do cyklu 14 czarnych obrazów – malowideł wykonanych przez Goyę na ścianach jego domu Quinta del Sordo w latach 1819–1823. Zostały one sfotografowane przez Jeana Laurenta, a następnie przeniesione na płótna w latach 1874–1878 przez malarza Salvadora Martíneza Cubellsa. Obecnie znajdują się w zbiorach Muzeum Prado. Goya wykonał ten szczególny cykl obrazów na kilka lat przed śmiercią. Wyrażają one jego lęk przed starością i samotnością, są również satyrą rodzaju ludzkiego i państwa hiszpańskiego[4].
Analiza
[edytuj | edytuj kod]Jest to jedno z mniejszych dzieł z cyklu, prawdopodobnie znajdowało się nad drzwiami jadalni artysty. Obraz przedstawia dwie starsze osoby; trudno jest określić, czy są to mężczyźni, czy kobiety. Postać w białej chuście po lewej stronie wykrzywia twarz w grymasie sugerującym brak zębów. Druga postać ma fizjonomię zmarłego – oczy to ciemne plamy, a głowa przypomina czaszkę. Palce u rąk są zniekształcone przez reumatyzm. Widoczne są zdecydowane i szybkie pociągnięcia pędzlem nanoszące dużą ilość farby (dłonie, łyżka), a także technika malowania szpachelką. Tak jak w pozostałych czarnych obrazach dominuje kolor czarny, szary, brązowy i ochra. To dzieło, podobnie jak cała seria, zawiera elementy właściwe dla XX-wiecznego ekspresjonizmu.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Alfonso Pérez Sánchez: Goya. Warszawa: Oficyna Imbir, 2009, s. 141. ISBN 978-83-60334-71-3.
- ↑ Patricia Wright: Świadectwa sztuki: Goya. Wrocław: Wydawnictwo dolnośląskie, 1993, s. 50–51. ISBN 83-7023-300-7.
- ↑ Fabienne Gambrelle. Francisco Goya. „Wielcy malarze, ich życie, inspiracje i dzieło”. 77, 1998-2005. Warszawa: Eaglemoss Polska. ISSN 1505-9464.
- ↑ Kazimierz Zawanowski: Francisco Goya y Lucientes. Warszawa: Arkady, 1975, s. 12, seria: W Kręgu Sztuki.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Michael Howard: Goya. London: Eagle Editions Ltd., 2003, s. 58–61, seria: History & Techniques of the Great Masters. ISBN 1-86160-478-5.
- Francisco Goya. Poznań: Oxford Educational, 2006, seria: Wielka kolekcja sławnych malarzy. ISBN 83-7425-497-1.