Dwie godziny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dwie godziny

Jacek Woszczerowicz jako szewc Leon
Gatunek	dramat obyczajowy
Rok produkcji	1946
Data premiery	9 grudnia 1957
Kraj produkcji	Polska
Język	polski
Czas trwania	68 minut
Reżyseria	Stanisław Wohl Józef Wyszomirski
Scenariusz	Jan Marcin Szancer Ewa Szelburg-Zarembina
Główne role	Barbara Fijewska Danuta Szaflarska Irena Krasnowiecka Wanda Łuczycka Jerzy Duszyński
Muzyka	Roman Palester
Zdjęcia	Stanisław Wohl
Scenografia	Anatol Radzinowicz
Montaż	Henryk Nowicki, Czesław Raniszewski
Multimedia w Wikimedia Commons

Dwie godziny – pierwszy polski film fabularny (dramat obyczajowy) zrealizowany po zakończeniu II wojny światowej. Wyreżyserowany przez Stanisława Wohla film nie został jednak dopuszczony do rozpowszechniania. Ukończony w 1946, premierę miał po 11 latach – 9 grudnia 1957 roku. Oryginalna wersja filmu miała tytuł Od 9-tej do 11-tej i była na tyle inna od ostatecznej, że Ewa Szelburg-Zarembina poprosiła o usunięcie jej nazwiska jako autorki scenariusza^[1].

Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]

Akcja filmu toczy się w czasach powojennych. Bohaterami są osoby, które nie mogą zapomnieć dramatycznych przeżyć II wojny światowej. Należy do nich m.in. Marek wracający z narzeczoną do rodzinnego domu, który na jego miejscu zastaje ledwie ruiny. Poznajemy też szewca, który podczas wojny przebywał w obozie śmierci, a także jego kata – kapo Filipa. Żona Filipa, Marta, nie może pogodzić się z hańbą swego męża. Kiedy szewc rozpoznaje kapo, popełnia morderstwo.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

• Jerzy Duszyński – Marek
• Barbara Fijewska – Fela
• Danuta Szaflarska – Weronika
• Hanna Skarżanka – Teresa
• Irena Krasnowiecka – Ira
• Władysław Hańcza – kapo Filip
• Wanda Łuczycka – szabrowniczka Marta
• Tadeusz Łomnicki – Kuba
• Mieczysław Milecki – doktor Brus
• Władysław Grabowski – Kaliciński
• Jacek Woszczerowicz – szewc Leon
• Stanisław Grolicki – barman w „Kolorowej”
• Józef Węgrzyn – Amadeusz Ordoni
• Aleksander Zelwerowicz – staruszek
• Hanka Bielicka – sąsiadka Marty
• Barbara Drapińska – dziewczyna witająca żołnierzy
• Stefan Śródka – brat Kuby
• Barbara Rachwalska, Maria Kaniewska – kobiety na dworcu
• Czesław Piaskowski – żołnierz w samochodzie
• Zdzisław Lubelski – handlarz w „Kolorowej”
• Helena Puchniewska(inne języki) – damulka w „Kolorowej”
• Andrzej Łapicki – towarzysz damulki w „Kolorowej”
• Kazimierz Pawłowski(inne języki) – gach Feli
• Stanisław Łapiński – znajomy handlarza zaczepiający Weronikę w „Kolorowej”
• Ryszarda Hanin – pielęgniarka
• Władysław Dewoyno

• Fotosy z filmu
• 
  Hanna Skarżanka (Teresa)
• 
  Jerzy Duszyński (Marek) i Danuta Szaflarska (Weronika)
• 
  Hanna Skarżanka (Teresa)
• 
  Irena Krasnowiecka (Ira) i Stanisław Grolicki (barman)
• 
  Jacek Woszczerowicz (szewc Leon)
• 
  Józef Węgrzyn (Amadeusz Ordoni)
• 
  Władysław Hańcza (kapo Filip)
• 
  Mieczysław Milecki (doktor Brus)
• 
  Wanda Łuczycka (szabrowniczka Marta)
• 
  Władysław Grabowski (Kaliciński)
• 
  Aleksander Zelwerowicz (staruszek)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Dwie godziny w bazie filmpolski.pl

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Zdjęcia z filmu Dwie godziny w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
• Fragment filmu Dwie godziny w bazie Repozytorium Cyfrowe Filmoteki Narodowej