Douglas O-46 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja | górnopłat o konstrukcji mieszanej ze stały podwoziem |
Załoga | 2 osoby |
Historia | |
Lata produkcji | 1936–1937 |
Dane techniczne | |
Napęd | silnik Pratt & Whitney R-1535 |
Moc | 725 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość | 13,9 m |
Długość | 10,6 m |
Wysokość | 3,18 m |
Powierzchnia nośna | 30,84 m² |
Masa | |
Własna | 2166 kg |
Startowa | 3011 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 275 km/h |
Pułap | 7360 m |
Zasięg | 1022 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 x karabin maszynowy wz. Browning kal. 7,62 mm | |
Użytkownicy | |
Stany Zjednoczone | |
Rzuty | |
Douglas O-46 – amerykański samolot rozpoznawczy z 1936 roku.
O-46 był ostatnim samolotem rozpoznawczym z długiej serii wytwórni Douglas. Już w trakcie przyjęcia do służby był maszyną przestarzałą i nie dorównującą samolotom potencjalnego przeciwnika. W czasie wojny był wykorzystywany do lotów rozpoznawczych za linią frontu.
Dużą wadą samolotu była niska prędkość i nieprzystosowanie do lądowania na lotniskach polowych. Z tego powodu samolot ulegał częstym awariom.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy e-46A wzbił się w powietrze w październiku 1934 roku. Do 1937 roku amerykańskim siłom powietrznym dostarczono 90 maszyn tego typu.
2 samoloty zostały zniszczone podczas japońskiego ataku na Clark Field na Filipinach 8 grudnia 1941 roku. W 1942 roku maszyny zostają wycofane z frontu i przekazane do szkolenia pilotów.
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Francillion René J, McDonnell Douglas Aircraft, London 1979.