Dora Baltea – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dora Baltea
Doire baltée
ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Włochy

Rzeka
Długość 160 km
Powierzchnia zlewni

3920 km²

Średni przepływ

110 m³/s

Źródło
Miejsce Alpy
Wysokość

1400 m n.p.m.

Współrzędne

45°48′31″N 6°57′39″E/45,808611 6,960833

Ujście
Recypient Pad
Mapa
Mapa rzeki
Bieg rzeki Dora Baltea
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”

Dora Baltea (fr. Doire Baltée, fr.-prow. Djouiye, piemoncki Dôri, łac. Duria Maior) – rzeka w północno-zachodnich Włoszech, lewy dopływ Padu. Źródła na południowo-wschodnich stokach masywu Mont Blanc. Płynie przez dolinę Aosty. Wykorzystywana gospodarczo do nawadniania i w licznych hydroelektrowniach.

Główne miasto: Aosta.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Dora Baltea jest jedyną włoską rzeką o reżimie rzecznym typu śniegolodowcowego. Charakteryzuje się latem dość mocnym przepływem, spowodowanym topniejącymi lodowcami z Mont Blanc i położonymi na czele jej dopływów. Rzeka bardzo bogata w wodę, charakteryzuje się pewną stabilnością reżimu (średni przepływ przy ujściu to 110 m³/s), niezwykle ważna również dla Padu. Ma bardzo wysoki przepływ wody w porównaniu z innymi włoskimi rzekami, szczególnie w centralnej części jej biegu. Jedna z najzimniejszych rzek we Włoszech. Mimo stosunkowo długiego przebiegu, nie jest zbyt szeroka i jej dopływy mają niewielkie znaczenie hydrograficzne[1]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]