Dom jednorodzinny przy ul. Zielonego Dębu 19 we Wrocławiu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dom jednorodzinny przy ul. Zielonego Dębu 19
dawniej dom nr 36 wzorcowego osiedla WuWA
Symbol zabytku nr rej. A/1654/372/Wm z dnia 18 stycznia 1979 r.
Ilustracja
Widok budynku od ogrodu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wrocław

Adres

ul. Zielonego Dębu 19

Typ budynku

dom jednorodzinny

Styl architektoniczny

modernizm

Architekt

Moritz Hadda

Inwestor

Siedlungsgeselschaft Breslau A.G.

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

marzec 1929

Ukończenie budowy

czerwiec 1929

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Zielonego Dębu 19 we Wrocławiu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Zielonego Dębu 19 we Wrocławiu”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Zielonego Dębu 19 we Wrocławiu”
Ziemia51°06′24,65″N 17°05′07,16″E/51,106847 17,085322

Dom jednorodzinny przy ul. Zielonego Dębu 19modernistyczny budynek mieszkalny we Wrocławiu na osiedlu Dąbie, wybudowany jako dom eksperymentalnego osiedla wystawy WUWA według projektu Moritza Haddy.

Był największym spośród domów jednorodzinnych wystawy „Mieszkanie i Miejsce Pracy”. Jego powierzchnia użytkowa wynosiła ponad 201 m². Przeznaczony był dla dobrze sytuowanego pracownika umysłowego pracującego w domu i mieszkającego wraz z rodziną. Wykonany był z cegły o grubości 44 cm. Prawie wszystkie pomieszczenia rozlokowano na parterze, na górnej kondygnacji zaś znajdował się pokój gościnny i wyjście na taras. Najważniejszym pomieszczeniem na dole był gabinet pracy pana domu z wysuniętą w kierunku ogrodu półokrągłą dobudówką. Jej duże okna od strony południowej zapewniały dobre nasłonecznienie i komfortowe warunki pracy. Dom zachował się do dziś w dobrym i zbliżonym do pierwotnego stanie. Jeszcze przed rokiem 1945 dobudowano garaż. Zaś na początku XXI w. pokryty został warstwą ocieplającą i tynkiem w kolorze oliwkowym, niepasującym do pierwotnych założeń.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
  • Jadwiga Urbanik: WUWA 1929–2009. Wrocławska wystawa Werkbundu. Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2009.