Dobrożyźń – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dobrożyźń – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Dobro- ("dobry, dobra") i -żyźń ("urodzajność, żyzność"). Por. Świętożyźń. Możliwe staropolskie zdrobnienia: Dobrosta, Dobruchna, Dobrusza, Dochna[1].

Dobrożyźń imieniny obchodzi 20 stycznia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. A. Cieślikowa (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t.1, Kraków 2000, ISBN 83-87623-23-7