Diedowszczyna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Diedowszczyna (ros. дедовщина) – zorganizowany i rytualny system znęcania się nad żołnierzami młodszych roczników w Siłach Zbrojnych Federacji Rosyjskiej^[1]. Diedowszczyna jest odpowiednikiem znanej w polskiej armii fali^[2][3].

Fizyczna przemoc i ciężkie warunki służby są głównym powodem samobójstw i dezercji w rosyjskiej armii^[1][4]. Żołnierze starszych roczników powszechnie wykorzystują swoją silniejszą pozycję. Wcieleni do służby nowi żołnierze poddawani są zwykle tradycyjnym w armii rosyjskiej, często okrutnym „otrzęsinom”, polegającym na poniżaniu i biciu^[1]. Często w diedowszczynie uczestniczą oficerowie lub odbywa się ona za ich przyzwoleniem^[5].

W Armii Radzieckiej, a obecnie również rosyjskiej, szykanowani przez starszych kolegów młodzi żołnierze często dezerterują, nie mogąc znieść warunków służby^[6][7]. Liczne są również przypadki, kiedy zdesperowani dezerterzy przed ucieczką z jednostki zabijają prześladujących ich „dziadków”. Obławy za dezerterami-zabójcami kończą się często ich zastrzeleniem przez służby bezpieczeństwa.

Diedowszczyna do dziś jest praktykowana w armii rosyjskiej, pomimo zapewnień władz o zlikwidowaniu tego zjawiska^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Krzysztof Laskowski: Przestępczość wśród żołnierzy w Federacji Rosyjskiej, „Wojskowy Przegląd Prawniczy” nr 1(233)/2005.
• Ryszard Szynowski: Patologie społeczne w siłach zbrojnych Rosji, „Myśl Wojskowa” nr 5/2006.