Delegalizacja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2020-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Delegalizacja – wyjęcie spod prawa, zakazanie działalności.

• delegalizacja posługiwania się jakimś przedmiotem (pot.) – penalizacja
• delegalizacja partii politycznej, związku zawodowego, stowarzyszenia, związku wyznaniowego itp.

Niektóre historyczne delegalizacje[edytuj | edytuj kod]

• prohibicja (np. prohibicja w Stanach Zjednoczonych);
• delegalizacja Komunistycznej Partii Polski, (1919), wraz z wprowadzeniem Ustawy o stowarzyszeniach
• delegalizacja w Polsce Obozu Wielkiej Polski (1933) oraz Obozu Narodowo-Radykalnego (1934)
• delegalizacja w Niemczech wszystkich partii politycznych z wyjątkiem NSDAP w lipcu 1933 r.
• delegalizacja Francuskiej Partii Komunistycznej we wrześniu 1939 za propagandę antywojenną i sabotowanie wysiłku wojennego Republiki
• delegalizacja partii nazistowskich i faszystowskich po zakończeniu II wojny światowej na mocy umów międzynarodowych (np. paryskiej) i ustaw krajowych
• delegalizacja NSZZ „Solidarność” w grudniu 1981

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• legalizacja
• depenalizacja