Deforestacja w Sri Lance – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wylesianie jest jednym z najpoważniejszych problemów środowiskowych w Sri Lance. Lesistość tego państwa, według stanu na 2017 r., wynosiła 29,7%[1]. W latach dwudziestych wyspa Cejlon (stanowiąca ok. 99,5% powierzchni Sri Lanki) była zalesiona w 49 procentach, ale do 2005 roku wartość ta spadła do około 26 procent (29,46% w 2018 r.)[2]. W latach 1990-2010 Sri Lanka straciła 20,9% swojej pokrywy leśnej (ok. 490 000 ha), co dopowiada utracie średnio 24 500 ha lasów rocznie (1,04%). Jednakże analizując dłuższy okres, dzięki przepisom dotyczącym ochrony środowiska, począwszy od końca lat 90. XX wieku, wskaźniki wylesiania faktycznie spadły o 35%[3]. Problem wylesiania na Sri Lance nie jest tak dotkliwy w południowych regionach górskich, jak w północnej i nizinnej południowej Sri Lance[4].

Rys historyczny deforestacji w Sri Lance[edytuj | edytuj kod]

Administracja holenderska oszacowała w 1794 r., że 80% całkowitej powierzchni gruntów (6,56 mln ha) było pokrytych lasem. W okresie panowania Holendrów duże ilości drewna niektórych gatunków (np. hebanu) były eksportowane do Holandii i innych krajów europejskich, co spowodowało, że gatunki te w Sri Lance niemal wyginęły[5]. Zużycie drewna w samym kraju było w tym okresie bardzo niewielkie, natomiast duże ilości drewna pozyskiwano z gruntów prywatnych. Poza tym pod koniec XVII wieku Holendrzy wprowadzili na masową skalę uprawę drzew tekowych – w pobliżu wybrzeża założono wówczas wiele plantacji tego gatunku[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sri Lanka UN-REDD (2017). Sri Lanka’s Forest Reference Level submission to the UNFCCC [online], unfccc.int [dostęp 2022-07-20] (ang.).
  2. ↑ Sri Lanka [online], Encarta [dostęp 2022-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2009-10-21] (ang.).
  3. ↑ Sri Lanka Forest Information and Data [online], Mongabay [dostęp 2022-07-20] (ang.).
  4. ↑ Eskil Mattsson, Madelene Ostwald, S.P Nissanka, Estimating Estimating deforestation and deforestation and forest degradation in Sri Lanka [online], Uniwersytet w Göteborgu [dostęp 2022-07-20] (ang.).
  5. ↑ Nanayakkara 1995 ↓, s. 5-11.
  6. ↑ Troup 1940 ↓, s. 365-370.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • R.S. Troup: Colonial forest administration. Oxford: Oxford University Press, 1940, s. 365-370.
  • V.R. Nanayakkara. National forest policy development in Sri Lanka. „The Sri Lanka Forester”. tom 15, s. 5-11, 1981. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Deforestacja_w_Sri_Lance&oldid=73409397”