Darryl Hickman – Wikipedia, wolna encyklopedia

Darryl Hickman
Ilustracja
Jako nastolatek w Dziwna miłość Marthy Ivers
Imię i nazwisko

Darryl Gerard Hickman

Data i miejsce urodzenia

28 lipca 1931
Hollywood

Lata aktywności

1937-1999

Darryl Hickman właśc. Darryl Gerard Hickman (ur. 28 lipca 1931 w Hollywood) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny, scenarzysta i producent.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Darryl Hickman urodził się w Hollywood w Kalifornii, w rodzinie Miltona i Katherine Hickmanów (matka z domu Ostertag). Jego ojciec był agentem ubezpieczeniowym, a matka gospodynią domową. Pochodził z rodziny o patriotycznych tradycjach – jego dziadek ze strony matki, Louis Henry Ostertag służył na krążowniku USS Olympia i brał udział w bitwie w Zatoce manilskiej podczas wojny amerykańsko-hiszpańskiej, za udział w której został odznaczony Medalem Dewey'a. Za sprawą swojej matki, która pragnęła aby jej syn został znanym aktorem swoje imię otrzymał na cześć Darryla F. Zanucka, znanego ówcześnie producenta filmowego i aktora[1].

Hickman debiutował epizodyczną rolą w filmie Więzień królewski z 1937 roku. W 1939 roku został "odkryty" przez LeRoy'a Prinza, poszukującego dziecięcych aktorów do filmu Łowca talentów. Udany występ w tym filmie stał się dla niego przepustką do kariery filmowej jako jednego z czołowych aktorów dziecięcych Hollywood lat 30. i 40. Najbardziej znanym filmem z jego udziałem z tego okresu był Grona gniewu z 1940[2]. Na przełomie lat 40. i 50. poświecił się edukacji – w 1948 ukończył Cathedral High School w Los Angeles. Nigdy jednak nie odebrał żadnego, formalnego wykształcenia aktorskiego[1]. Do aktorstwa powrócił w 1951 roku, chociaż nie występował już z takim natężeniem jak w ubiegłych dekadach. W latach 1954-56 służył w wojsku. W następnych latach, chociaż grywał, głównie w produkcjach telewizyjnych, nie udało mu się odzyskać popularności z okresu lat 30. i 40.

W swojej ponad 60-cio letniej karierze wystąpił w ponad 150-ciu produkcjach kinowych i telewizyjnych[3]. Nigdy nie otrzymał żadnej liczącej się w świecie filmu i telewizji nagrody.

Rola w nagrodzonym Pulitzerem musicalu How to Succeed in Business Without Really Trying z 1961 wyznaczyła jego krótki epizod aktorski na Broadway'u[4].

Darryl Hickman to również producent i scenarzysta. W pierwszej połowie lat 60. był autorem scenariuszy do kilku odcinków serialu The Loretta Young Show emitowanego przez NBC. W latach 70. był współproducentem opery mydlanej Love of Life. W 2007 roku opublikował książkę o sztuce gry aktorskiej pt. The Unconscious Actor: Out of Control, in Full Command, opartą na własnych doświadczeniach zawodowych[5].

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Hickman był dwukrotnie żonaty. W 1959 roku poślubił Pamelę Lincoln, aktorkę, którą poznał na planie filmu The Tingler (1959). Małżeństwo to zakończyło się rozwodem w 1982 roku. Ze związku tego miał dwóch synów. Jego drugą żoną była Lynda Farmer.

Filmografia (wybór)[edytuj | edytuj kod]

Z Susan Peters w filmie Pieśń o Rosji (1944)

i in.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Movies! Staff: From Child Actor to Teacher: Darryl Hickman. [w:] Movies! [on-line]. 2023-04-20. [dostęp 2024-03-30]. (ang.).
  2. ↑ Marian B. Michalik (oprac.): Kronika filmu. Warszawa: Wydawnictwo KRONIKA – Marian B. Michalik, 1995, s. 153. ISBN 83-86079-03-7.
  3. ↑ Darryl Hickman w IMDb
  4. ↑ Darryl Hickman w Internet Broadway Database
  5. ↑ Google Books

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ephraim Katz, Ronald Dean Nolen: The Film Encyclopedia. Wyd. 7. New York: Collins Reference, 2012, s. 668. ISBN 978-0-06-202615-6. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Darryl_Hickman&oldid=73410887”