Dariusz Kordek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dariusz Kordek
Ilustracja
Dariusz Kordek (2017)
Imię i nazwisko

Dariusz Sławomir Kordek[1]

Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1965
Warszawa

Zawód

aktor, prezenter telewizyjny, piosenkarz

Współmałżonek

Agnieszka Kordek
(2001–2008; rozwód)
Eliza Jędrzejewska
(od 2010)

Lata aktywności

od 1986

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Dariusz Sławomir Kordek[1] (ur. 26 stycznia 1965 w Warszawie) – polski aktor teatralny, musicalowy, i filmowy, prezenter telewizyjny, konferansjer, piosenkarz. Powszechną popularność zdobył w latach 90. jako Marek Siedlecki w kultowej telenoweli W labiryncie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i dorastał w Warszawie[2][3]. Uczęszczał do klasy matematyczno-fizycznej w warszawskim VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana[4], gdzie w 1984 uzyskał maturę[5]. Działał w amatorskim teatrze przy Parafii św. Stefana Króla przy ul. Czerniakowskiej, gdzie zbierał pierwsze doświadczenia sceniczne, a także był ministrantem i lektorem. Studiował na Wydziale Aktorskim w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, którą ukończył w 1988.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Podczas studiów otrzymał nagrodę na VI Ogólnopolskim Przeglądzie Przedstawień Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi za podwójną rolę Kacpra i Leondera w spektaklu składanym kabaretowo-rewiowym Czyste szaleństwo w reżyserii Jana Englerta[6]. W 1987 zadebiutował na scenie warszawskiego Teatru Polskiego w roli Cyngi w sztuce Witkacego Bezimienne dzieło w reż. Jana Englerta. W 1989 zdobył jedną z trzech głównych nagród – Nagrodę Pagartu i stypendium pieniężne Ministerstwa Kultury i Sztuki za wykonanie piosenki „Och, ty w życiu” na X Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu.

Kordek w Studio Buffo

W latach 1988–1992 występował w Teatrze Rampa na Targówku, w którym zagrał w przedstawieniach: Cabaretro (1988), Sweet Fifties (1989), Muzykoterapia (1989) i Czerwony stoliczek (1990). Następnie został aktorem teatru muzycznego Studio Buffo, w którym zagrał Jana w musicalu Metro (1991–1997)[7] oraz był obsadzony w przedstawieniach: Do grającej szafy grosik wrzuć (1993), Nie opuszczaj mnie ... (1994) Jacquesa Brela i Grosik 2 – Piosenki z lat 60. (1995).

Ogólnopolską popularność zapewniła mu rola Marka Siedleckiego, pracującego w laboratorium przystojniaka i podrywacza w telenoweli W labiryncie (1990–1991). Zagrał przyjaciela tytułowego bohatera (granego przez Olafa Lubaszenkę) w sensacyjnym dramacie psychologicznym Władysława Pasikowskiego Kroll (1991)[8].

W 1995 w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu zagrał gościnnie rolę Jimmy’ego Portera w sztuce Johna Osborne’a Miłość i gniew w reż. Jana Buchwalda. Był Gustawem w komedii Aleksandra Fredry Śluby panieńskie (1995) w reż. Zbigniewa Lesienia we Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego, gdzie w 1996 wystąpił w recitalu Playback Romana Kołakowskiego. Był faraonem w biblijnym musicalu Tima Rice i Andrew Lloyda Webbera Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze (1996) w Teatrze Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. W latach 1996–1999 prowadził interaktywny teleturniej Polsatu Trzy Kwadraty. W 1996 wydał album pt. tylko cień..., którego producentami byli Romuald Lipko i Paweł Skura.

W warszawskim Teatrze „Scena Prezentacje” wystąpił w roli Leopolda w przedstawieniu Françoise Sagan Czasami skrzypce... (1997) w reż. Romualda Szejda. W Teatrze Rozrywki w Chorzowie wystąpił gościnnie jako Riff-Raff w musicalu Richarda O’Briena The Rocky Horror Show (1999) w reż. Marcela Kochańczyka. Był królewiczem w produkcji Jacka Bromskiego i Krzysztofa Kolbergera Królewna Śnieżka i krasnoludki (1999) w Operze na Zamku w Szczecinie. W Teatrze Polskim w Bielsku-Białej wystąpił w potrójnej roli taksówkarza Freda, studenta Antona i polityka Charlesa w spektaklu Davida Hare’a Tonacja blue albo Blue Room (2000) w reż. Krzysztofa Zaleskiego. W 2001 wystąpił jako Gucio w widowisku Taka noc nie powtórzy się więcej (reż. Artur Barciś) w Teatrze Syrena. Następnie został aktorem Teatru Muzycznego „Roma”, w którym w 2002 zagrał w musicalach: Grease w reż. Wojciecha Kępczyńskiego (jako Johnny Casino), Pięciu braci Moe w reż. Olafa Lubaszenki (jako Nomax) i Cohen Leonarda Cohena w reż. Krzysztofa Zaleskiego. Następnie zagrał Tomka w przedstawieniu Sztuka kochania, czyli serdeczne porachunki (2004) Jadwigi Has w reż. Jana Szurmieja w Teatrze Na Woli.

W 2004 w duecie z Olgą Bończyk nagrał płytę pt. Sztuka kochania, czyli serdeczne porachunki. W 2006 uczestniczył w trzeciej edycji programu rozrywkowego Polsatu Jak oni śpiewają i wystąpił z recitalem Songi Bertolta Brechta w reż. Tomasza Dutkiewicza w Teatrze Komedia. W 2009 zagrał Pana Capuletiego w musicalu Romeo i Julia w Studiu Buffo. W 2011 był uczestnikiem 13. edycji programu TVN Taniec z gwiazdami. W 2012 powrócił do Teatru Muzycznego „Roma”, w którym zagrał: Dona Lockwooda w musicalu Deszczowa piosenka (2012) i Sama Carmichaela w Mamma Mia! (2015). W 2013 zagrał Żółtego Jima w spektaklu Teatru Syrena Jesienne manewry Petera Coke’a. Zagrał też pianistę i artystę kabaretowego Jacka Nightingale w Erato Art / Centrum Kultury i Sztuki w Lesznie w przedstawieniu impresaryjnym w reż. Dariusza Taraszkiewicza: Showbizz (2014) Petera Quiltera. Wiosną 2016 zajął drugie miejsce w finale piątej edycji programu Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo w telewizji Polsat. W 2018 został jednym z jurorów talent-show Śpiewajmy razem. All Together Now w Polsacie[9][10]. W tym samym roku został obsadzony w roli Ivana Alernatywy w spektaklu Teatru Rampa Kobiety na skraju załamania nerwowego (2018) Jeffreya Lane w reż. Dominiki Łakomskiej. Wystąpił też w kolejnych przedstawieniach impresaryjnych w reż. Dariusza Taraszkiewicza: Bodo (2018) w roli przedwojennego amanta Eugeniusza Bodo, a w 2019 zagrał w spektaklach PROM Kultury Saska Kępa: Cudowna terapia Daniela Glattauera (jako Walenty Dorek) i Gąska Nikołaja Kolady (jako Wasilij). Wystąpił też w komediach pomyłek: Zdradziłeś mnie... kotku! (2019) Tomasza Jemioły w reż. Macieja Damięckiego i Kobieta idealna (2019) Adrianny Biedrzyńskiej i Agnieszki Szygendy w reż. Stefana Friedmanna.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W latach 1993–1996 był związany z Edytą Górniak[11]. Następnie pozostawał w nieformalnym związku z Moniką Stefaniak[12]. W latach 2001–2008 był żonaty z Agnieszką Gewert[11][13]. 7 sierpnia 2010 poślubił Elizę Jędrzejewską, z którą ma syna Maksymiliana (ur. 2009) i córkę Marię Elizę (ur. 22 lipca 2013)[11].

Pracował jako przedstawiciel handlowy i pracownik korporacji[14].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

Programy TV[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy[edytuj | edytuj kod]

  • 1996: tylko cień... (wyd. New Abra)
  • 2001: Gala 2001 Niedziela na Głównym Piosenki Wojciecha Młynarskiego/Nagranie – live Teatr Polski we Wrocławiu, 18 marca i 19 marca 2001 – piosenka „Och, ty w życiu” (muz. Janusz Sent/sł. Wojciech Młynarski)
  • 2004: Do grającej szafy grosik wrzuć piosenki „Apasjonata” i „Kuba, wyspa jak wulkan gorąca” (wyd. Fonografika)
  • 2004: Sztuka kochania, czyli serdeczne porachunki w duecie z Olgą Bończyk (wyd. Studio S-3 Polskiego Radia)

Single[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Pozycja na liście
WiR[15]
1997 Chwile 1

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Profil Osoby: Dariusz Sławomir Kordek. Krajowy Rejestr Sądowy. [dostęp 2020-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-10)]. (pol.).
  2. ↑ Dariusz Kordek. ČSFD.cz. [dostęp 2020-11-10]. (cz.).
  3. ↑ Personalidade: Dariusz Kordek (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2020-11-10]. (port.).
  4. ↑ Dariusz Kordek: Chłopiec z amerykańską urodą filmową. Interia.pl. [dostęp 2020-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-26)]. (pol.).
  5. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1984. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-09-15].
  6. ↑ Dariusz Kordek: „Na wieki wieków amant”. Interia.pl. [dostęp 2020-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-23)]. (pol.).
  7. ↑ Dariusz Kordek Songs. AllMusic. [dostęp 2020-11-10]. (ang.).
  8. ↑ Dariusz Kordek Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2020-11-10]. (ang.).
  9. ↑ Ewa Farna, Dariusz Kordek i Anja Orthodox w jury show Polsatu „Śpiewajmy razem. All Together Now”. [dostęp 2018-08-23]. (pol.).
  10. ↑ Śpiewajmy razem. All Together Now 2019 – Jury. Kto oceni uczestników?. Radio Eska. [dostęp 2019-03-20]. (pol.).
  11. ↑ a b c Dariusz Kordek Dating. FamousFix.com. [dostęp 2020-11-16]. (ang.).
  12. ↑ Darek Kordek zamienił blondynkę na brunetkę. Gazeta Pomorska.
  13. ↑ Gwiazdy i celebryci [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  14. ↑ Przedstawiciel handlowy - Dariusz Kordek: Kolejna reaktywacja. Wirtualna Polska. [dostęp 2021-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-24)]. (pol.).
  15. ↑ Notowanie 1041 z dnia 10/18/2013. wietrzneradio.com. [dostęp 2016-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-24)]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dariusz_Kordek&oldid=73578826”