Daphnis i Chloé (balet) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michaił Fokin w jednym z kostiumów (ok. 1910)

Daphnis i Chloé (fr. Daphnis et Chloé) – balet w 1 akcie i 3 obrazach skomponowany przez Maurice'a Ravela do choreografii Michaiła Fokina w latach 1909–1912[1][2]. Libretto inspirowane jest starogrecką opowieścią o miłości Dafnisa i Chloe z utworu Longosa[1][3].

Balet zamówiony został przez Siergieja Diagilewa. Fragmenty utworu wykonane przedpremierowo zostały przez orkiestrę symfoniczną w formie suity 2 kwietnia 1911 r. (druga część suity wydana została w 1913 r). Premiera baletu odbyła się 8 czerwca 1912 r. w paryskim Théâtre du Châtelet. Rolę Dafnisa wykonał Wacław Niżyński; rolę Chloe wykonała Tamara Karsawina. Orkiestrą dyrygował Pierre Monteux. Kostiumy i scenografię zaprojektował Léon Bakst[1]. W 1914 r. balet zaprezentowano w Londynie[4]. Polska premiera odbyła się 5 maja 1926 r. w warszawskim Teatrze Wielkim (choreografia: Piotr Zajlich; scenografia: Józef Wodyński)[2].

Osoby[edytuj | edytuj kod]

(opracowano na podstawie materiału źródłowego[2])

  • Dafnispasterz
  • Chloe – pasterka
  • Darkon – pasterz
  • Braxis – wódz piratów
  • Lykanion – uwodzicielka
  • bożek Pan, nimfa Syrinx, stary Pasterz, pasterze i pasterki, nimfy, piraci

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jean-Jacques Soleil, Guy Lelong: Najsłynniejsze dzieła muzyki światowej: leksykon muzyki instrumentalnej. wstęp Maurice Fleuret, tłum. Janusz Łętowski. Łódź: Wydawnictwo Opus, 1993. ISBN 83-7089-018-0.
  • James M. Keller: Ravel: Daphnis et Chloé. sfsymphony.org, 2018. [dostęp 2021-12-10]. (ang.).
  • Irena Turska: Przewodnik baletowy. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1973.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]