Danuta Tylkowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Danuta Tylkowa

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1932 Przemyśl
Data i miejsce śmierci	11 grudnia 2004 Kraków
doktor habilitowany
Specjalność: etnografia
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	15 marca 1976 – etnografia Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	21 marca 1991 – etnografia
Instytut	Instytut Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk
Okres zatrudn.	1969–2002
Odznaczenia

Danuta Tylkowa (ur. 9 stycznia 1932 w Przemyślu^[1], zm. 11 grudnia 2004 w Krakowie^[2]) – polska etnografka, docent doktor habilitowany.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jej rodzicami byli Anna z domu Gerlicka i Józef Broda – dyrektor młyna w Przemyślu^[1]. Podczas II wojny światowej mieszkała w Łucku^[1]. Po zakończeniu wojny przeniosła się z rodziną do Krakowa, gdzie uczęszczała do XI Gimnazjum im. Józefy Joteyko^[1]. Egzamin dojrzałości zdała we Wrocławiu w 1951 roku^[1]. W latach 1951–1955 studiowała na Uniwersytet Jagielloński na kierunku Studium Historii Kultury Materialnej^[1]. Stopień magistra etnografii uzyskała tamże na podstawie pracy pt. Konstrukcja drewnianych ścian chaty w Polsce, jej promotorem był Kazimierz Moszyński^[1]. Poślubiła docenta dra inż. Akademii Rolniczej w Krakowie, Władysława Tylka, w 1952 roku^[1], miała z nim córkę Dorotę (ur. 1954)^[1]. Po studiach pracowała w Katedrze Etnografii Słowian Uniwersytetu Jagiellońskiego^[3]. Od 1 listopada 1969 roku pracowała w Zakładzie Etnografii Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk^[3] na stanowisku starszego asystenta (do 30 kwietnia 1976 roku)^[3], a następnie na stanowisku adiunkta^[3]. Stopnień doktora uzyskała z wyróżnieniem 15 marca 1976 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy Zdobywanie i użytkowanie wody we wsiach Beskidu Śląskiego, jej promotorem był Mieczysław Gładysz^[3]. Habilitowała się 21 marca 1991 roku w dziedzinie etnografii na podstawie pracy Medycyna ludowa w kulturze wsi Karpat Polskich^[3]. 1 stycznia 1992 roku została zatrudniona na stanowisku docenta w Instytucie Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk^[3]. Od 1 marca 1987 roku do przejścia na emeryturę w 2002 roku była kierownikiem Pracowni Etnologii Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk^[3]. Była przewodniczącą sekcji polskiej Międzynarodowej Komisji do Badania Kultury Ludowej w Karpatach^[3]. Jej zainteresowaniami badawczymi były głównie: architektura ludowa^[3], pasterstwo^[3], gospodarka wodna^[3], medycyna ludowa^[3]. Prowadziła liczne badania terenowe, m.in. w Beskidzie Śląskim^[4]. Należała do Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego od 1958 roku^[2] oraz do Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego^[2]. Zmarła 11 grudnia 2004 roku w Krakowie, została tamże pochowana na cmentarzu Rakowickim^[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• srebrny Krzyż Zasługi (1993)^[2]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Publikowała artykuły naukowe m.in. w „Ethnobotanik”^[3], „Etnografii Polskiej”^[3], „Roczniku Muzeum Etnograficznego w Krakowie”^[3].

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

• Zdobywanie i użytkowanie wody we wsiach Beskidu Śląskiego (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1978)^[5]
• Medycyna ludowa w kulturze wsi Karpat Polskich: tradycja i współczesność (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989)^[6]
• Górale Beskidu Żywieckiego: wybrane dziedziny kultury ludowej: praca zbiorowa (redaktor; Secesja, 1991)^[7]
• Podhale: tradycja we współczesnej kulturze wsi: praca zbiorowa (redaktor; Ośrodek Archeologii Gór i Wyżyn Polskiej Akademii Nauk, 2000)^[8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• KrystynaK. Hermanowicz-Nowa KrystynaK., ZofiaZ. Szromba-Rysowa. ZofiaZ., Doc. dr hab. Danuta Tylkowa : (9 I 1932 - 11 XII 2004), „Etnografia Polska”, 49 (z. 1/2), 2005 .