Dach czterospadowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dach czterospadowy
Budynek z dachem czterospadowym

Dach czterospadowy, inaczej dach czteropołaciowy[1]dach o dwóch przeciwległych połaciach podłużnych w kształcie trapezu i dwóch przeciwległych połaciach bocznych w kształcie trójkąta. W przeciwieństwie do dachu dwuspadowego – w dachu czterospadowym nie występują trójkątne ściany zwane szczytami.

Dachami czterospadowym określa się również dachy o bardziej złożonym kształcie (np. przy występowaniu w obrysie budynku takich elementów jak ryzality, skrzydła). Wówczas poszczególne części budynku nakryte są osobnymi dachami o układzie czterospadowym, z kalenicami na jednym poziomie.

Dach czterospadowy należy odróżniać od podobnego do niego dachu namiotowego, który pozbawiony jest kalenicy. W dachu czterospadowym zawsze występuje kalenica równoległa do okapów dłuższych połaci.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wacław Żenczykowski: Budownictwo ogólne. T. 2/1 - Elementy i konstrukcje budowlane. Warszawa: Arkady, 1990, s. 452. ISBN 83-213-3473-3.