French
DeutschCzesław Wincenty Majewski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 por. Czesław Majewski | |
 kapitan piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 lipca 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 grudnia 1962 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1926–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 14 pułk piechoty |
| Stanowiska | dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
Czesław Wincenty Majewski ps. „Wiesław”, „Mieszko”, „Moro” (ur. 18 lipca 1902 w Brześciu Kujawskim, zm. 12 grudnia 1962 w Kielcach) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, major Armii Krajowej. Zastępca komendanta Obwodu Sokołów Podlaski Inspektoratu Siedlce Podokręgu Wschodniego Armii Krajowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w dniu 18 lipca 1902 roku w Brześciu Kujawskim, jako syn Józefa i Michaliny z Bergów. Absolwent Oficerskiej Szkoły Piechoty, którą ukończył z 23. lokatą (III promocja podporuczników)[1]. Naukę pobierał w klasie 54 „Wytrwania”[2]. Kurs unitarny odbył w okresie od dnia 12 września 1923 r. do 1 lipca 1924 roku. I rocznik to nauka w okresie od 1 listopada 1924 r. do 1 lipca 1925 roku; II rocznik to edukacja w okresie od 3 listopada 1925 r. do 15 sierpnia 1926 roku[a][3].
Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego[b] mianowany został na stopień podporucznika w korpusie oficerów piechoty, ze starszeństwem z dniem dnia 15 sierpnia 1926 roku i 23. lokatą[4]. Na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wojskowych, marszałka Józefa Piłsudskiego[c], wcielony został do 14 pułku piechoty[5], stacjonującego we Włocławku. We włocławskim pułku pełnił służbę do 1931 roku[6][7]. W roku 1928 zajmował 22. lokatę w swoim starszeństwie pośród podporuczników piechoty[8]. Awansowany do stopnia porucznika został[d] ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928 roku i 38. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W 1930 roku zajmował 2037. lokatę łączną wśród poruczników korpusu piechoty (była to jednocześnie 37. lokata w starszeństwie)[10]. Na dzień 16 września 1930 r. piastował stanowisko oficera żywnościowego w kwatermistrzostwie 14 pułku piechoty[11] i jednocześnie pełnił funkcję adiutanta dowódcy I batalionu – mjr. Aleksandra Fiszera[12].
W dniu 23 października 1931 r. ogłoszono przeniesienie[e] (w korpusie oficerów piechoty) por. Czesława Majewskiego z 14 pułku piechoty do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[13]. Pełniąc służbę w Szkole Podchorążych Piechoty zajmował w 1932 roku nadal 37. lokatę wśród poruczników piechoty ze swego starszeństwa[14], a na dzień 1 lipca 1933 roku – 36. lokatę w swoim starszeństwie (była to jednocześnie 1372. lokata wśród wszystkich poruczników korpusu piechoty)[15]. Na dzień 5 czerwca 1935 roku[f] była to już 1139. lokata łączna na liście starszeństwa poruczników piechoty (32. lokata w starszeństwie)[16].
Do stopnia kapitana awansowany został ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku i 263. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17].
Na dzień 23 marca 1939 r. pełnił funkcję dowódcy 5 kompanii strzeleckiej w 72 pułku piechoty z Radomia[18], zajmując w tym czasie 197. lokatę wśród kapitanów piechoty w swoim starszeństwie[19]. Na dzień 1 września 1939 roku nie występował w obsadzie oficerskiej I rzutu 72 pułku piechoty.
W konspiracji[edytuj | edytuj kod]
W listopadzie 1939 roku objął stanowisko komendanta obwodu Służby Zwycięstwu Polski w Sokołowie Podlaskim[20]. W czasie okupacji używał dokumentów na nazwisko inż. Czesława Zaborowskiego[21]. Zajmował stanowisko zastępcy komendanta Obwodu Sokołów Podlaski AK (wchodzącego w skład Inspektoratu Siedlce Podokręgu Wschodniego AK). Funkcję tę pełnił w okresie od dnia 1 października 1943 r. do dnia 12 sierpnia 1944 roku[22]. Od jesieni 1943 r. do 20 marca 1944 r. był jednocześnie referentem bojowym Obwodu Sokołów Podlaski AK[g][23]. W marcu 1944 r. brał udział w próbie odbicia więzionych w Sokołowie Podlaskim żołnierzy podziemia[h][24]. Za swoją działalność został przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Walecznych[25]. W czasie akcji „Burza" mianowany został dowódcą 3 batalionu zapasowego 22 pułku piechoty AK, utworzonego z nadwyżek osobowych (jednocześnie był dowódcą Zgrupowania AK w Puszczy Sterdyńskiej)[21]. Koncentracja oddziałów Armii Krajowej w Obwodzie Sokołów Podlaski rozpoczęła się w dniu 24 lipca 1944 roku. Żołnierze AK zbierali się między innymi w lasach sterdyńskichich, koło leśniczówki Smolarnia. Dowództwo nad zebranymi w Smolarni oddziałami objął zastępca komendanta Obwodu – mjr Czesław Majewski „Moro”[i][26] – który ze zgromadzonych żołnierzy sformował trzykompanijny batalion zapasowy. Zgrupowanie to walczyło w Puszczy Sterdyńskiej do 6 sierpnia, rozbijając pod Dzierzbami, wspólnie z żołnierzami 23 pułku ułanów AK, niemiecką kolumnę samochodową. W dniu 6 sierpnia 1944 r. mjr „Moro” otrzymał meldunek, że rozmowy podjęte z przedstawicielami Armii Czerwonej nie przyniosły pozytywnych rezultatów. Dalsze wykonywanie „Burzy” stało się więc, w jego ocenie, niecelowe (odwrót wojsk niemieckich został już bowiem w tym czasie wstrzymany i z każdym dniem zwiększała się liczba niemieckich oddziałów w pobliżu miejsca stacjonowania polskiego zgrupowania). W godzinach wieczornych dnia 6 sierpnia 1944 roku mjr „Moro” wydał rozkaz rozwiązania oddziału[27].
Major Czesław Wincenty Majewski zmarł w dniu 12 grudnia 1962 roku w Kielcach.
Awanse[edytuj | edytuj kod]
podporucznik – 15 sierpnia 1926, 23. lokata[4]
porucznik – 15 sierpnia 1928, 38. lokata[9]
kapitan – 1 stycznia 1936, 263. lokata[17]
major – 1944[28]
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Srebrny Krzyż Zasługi[19]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[29]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[29]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Podczas nauki dowódcami klasy Czesława Majewskiego byli – porucznicy: Cymer i Rudnicki oraz kapitanowie: Orłowski, Mercik i Pająk.
- ↑ Rozporządzenie z dnia 27 lipca 1926 roku – Dep. I. L. 23400.
- ↑ Rozporządzenie o sygnaturze Dep. I. L. 27297/1926.
- ↑ Awans nastąpił na podstawie zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 15 sierpnia 1928 roku – B. P. L. 22631 – III.
- ↑ Przeniesienie to nastąpiło na podstawie zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych – marszałka Józefa Piłsudskiego.
- ↑ Pełnił wówczas nadal służbę w Szkole Podchorążych Piechoty.
- ↑ Czesław Majewski w latach 1941–1944 pełnił również funkcję kierownika Referatów III i IV Obwodu Sokołów Podlaski AK.
- ↑ Podczas tej akcji dowodził grupą ubezpieczającą.
- ↑ Jego zastępcą został porucznik Lucjan Gawryś (ps. „Ryś”), który został ciężko ranny w dniu 4 sierpnia 1944 r. po wejściu na minę. W wyniku odniesionych obrażeń por. Gawryś zmarł tego samego dnia.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Księga Pamiątkowa 1830-29.XI.1930: szkice z dziejów piechoty polskiej ↓, s. 494.
- ↑ Księga Pamiątkowa 1830-29.XI.1930: szkice z dziejów piechoty polskiej ↓, s. 468.
- ↑ Księga Pamiątkowa 1830-29.XI.1930: szkice z dziejów piechoty polskiej ↓, s. 386.
- ↑ a b Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 32 z 15 VIII 1926, s. 259.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 32 z 15 VIII 1926, s. 264.
- ↑ Rocznik oficerski 1928 ↓, s. 30.
- ↑ Ciesielski 2008 ↓, s. 276, 279.
- ↑ Rocznik oficerski 1928 ↓, s. 30, 280.
- ↑ a b Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 VIII 1928, s. 275.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1930 ↓, s. 122.
- ↑ Ciesielski 2008 ↓, s. 276.
- ↑ Ciesielski 2008 ↓, s. 279.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 X 1931, s. 329.
- ↑ Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 111.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1933 ↓, s. 119.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1935 ↓, s. 116.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 353.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 633.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 50.
- ↑ Radzyński Rocznik Humanistyczny 2 ↓.
- ↑ a b Szkice Podlaskie ↓.
- ↑ Gozdawa-Gołębiowski 1992 ↓, s. 526.
- ↑ Gozdawa-Gołębiowski 1992 ↓, s. 196.
- ↑ Gozdawa-Gołębiowski 1992 ↓, s. 337.
- ↑ Gozdawa-Gołębiowski 1992 ↓, s. 297.
- ↑ Gozdawa-Gołębiowski 1992 ↓, s. 422.
- ↑ Gozdawa-Gołębiowski 1992 ↓, s. 426.
- ↑ Gozdawa-Gołębiowski 1992 ↓, s. 196, 422, 426.
- ↑ a b Na podstawie https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/1e/Por._14_pp_Czes%C5%82aw_Majewski.jpg
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Księga Pamiątkowa 1830-29.XI.1930: szkice z dziejów piechoty polskiej. Szkoła Podchorążych Piechoty. Ostrów-Komorowo, 1930. [dostęp 2018-08-28].
- Zdzisław Ciesielski: Dzieje 14 Pułku Piechoty w latach 1918–1939. Toruń: Wyd. Adam Marszałek, 2008. ISBN 978-83-7441-937-6.
- Jan Gozdawa-Gołębiowski: Obszar warszawski Armii Krajowej. Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1992. ISBN 83-228-0136-X.
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2018-08-27].
- Rocznik oficerski 1928. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1928. [dostęp 2018-08-27].
- Rocznik oficerski 1932. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1932. [dostęp 2018-08-27].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 1 lipca 1933 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1933. [dostęp 2018-08-27].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 5 czerwiec 1935 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1935. [dostęp 2018-08-27].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty opublikowana w „Przeglądzie Piechoty”. Zeszyt 11, listopad 1930 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1930. [dostęp 2018-08-27].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w wojsku polskim 1935–1939. Warszawa: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Szkice Podlaskie tom 7. Juliusz Lemke, Marian Jakubik, Henryk Kozłowski – Bitwa pod Jagodnikiem. [dostęp 2018-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-28)].
- Radzyński Rocznik Humanistyczny 2. Podlasie w czasie II wojny światowej. [dostęp 2018-08-28].