Czesław Grudziński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Czesław Grudziński (ur. 6 lipca 1911 w Łodzi, zm. 28 września 1992 w Warszawie) – polski kompozytor i pedagog, syn kompozytora Antoniego Grudzińskiego, ojciec Antoniego Grudzińskiego - dyrektora generalnego Towarzystwa im. Fryderyka Chopina^[1].

Studiował kompozycję w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie pod kierunkiem Piotra Rytla uzyskując dyplom w 1936. Po ukończeniu studiów w roku 1936 został dyrektorem Instytutu Muzycznego w Warszawie. Na stanowisku tym pozostał do 1940 roku. W latach 1952-68 pracował jako korepetytor w Państwowym Zespole Ludowym Pieśni i Tańca "Mazowsze". Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1972) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980)^[2]. Został pochowany na warszawskich Powązkach (kwatera 179-6-1)^[3].

Wybrane utwory[edytuj | edytuj kod]

Kino na przedmieściu (sł. Mirosław Łebkowski – 1960)
Co tam noc (sł. Mirosław Łebkowski i Stanisław Werner – 1964)
Zielone wzgórza nad Soliną (sł. Janusz Kondratowicz – wyk. Wojciech Gąssowski)
Sztandary Drugiego Zjazdu PZPR (sł. Jan Krakus – wyk. Chór i Orkiestra Polskiego Radia pod dyrekcją Stefana Rachonia)