Cmentarz Kopli w Tallinnie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cmentarz Kopli w Tallinnie
Kopli kalmistu
Ilustracja
Rosyjska kaplica na cmentarzu Kopley
Państwo

 Estonia

Miejscowość

Tallinn

Położenie na mapie Estonii
Mapa konturowa Estonii, u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz Kopli w Tallinnie”
59°27′13″N 24°41′06″E/59,453517 24,685036

Cmentarz Kopli w Tallinnie (est. Kopli kalmistu, niem. Friedhof von Ziegelskoppel, Kirchof von Ziegelskoppel) – cmentarz luterański, najstarsza i największa nekropolia na terenie obecnej Estonii położona w Tallinnie Północnym, w poddzielnicy Kopli, na półwyspie o tej samej nazwie. Jest to miejsce spoczynku wybitnych przedstawicieli Niemców bałtyckich, w czasach Estońskiej SRR nagrobki zostały zniszczone, a cmentarz został zamieniony na park miejski w 1951 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Poddzielnica i półwysep Kopli (kolor czerw.) na tle Północnego Tallinna

U początków cmentarza legły te same motywy, co w przypadku Cmentarza Wielkiego w Rydze. Katarzyna II zarządziła z powodów sanitarnych przeniesienie nekropolii znajdujących się wewnątrz miast na ich przedmieścia. Cmentarz dzielił się początkowo na dwie części: pierwszą podległą kościołowi św. Mikołaja, drugą należącą do parafii św. Olafa.

Niemal wszyscy Niemcy bałtyccy, zmarli w latach 1790-1944, zostali tu pochowani. W roku 1939 na cmentarzu były tysiące grobów obywateli Tallinna, również tych znamienitych. Po zawarciu niemiecko-radzieckiego paktu o nieagresji (Pakt Ribbentrop-Mołotow), w którym ustalono, że kraje bałtyckie (Estonia, Łotwa) i Finlandia staną się strefą wpływów i przyszłym terytorium ZSRR, z końcem 1939 r. wielu Niemców bałtyckich otrzymało zaproszenie z nazistowskich Niemiec do opuszczenia ojczyzny i osiedlenia się w Kraju Warty, skąd przymusowo wysiedlono Polaków. Jednak, na dużo mniejszą skalę w dalszym ciągu wykorzystywano cmentarz do pochówków pozostałych jeszcze w Estonii Niemców do 1944 r.

Nekropolia służyła bałtyckim Niemcom przez ponad 150 lat, aż do momentu ponownej okupacji Estonii przez Związek Radziecki w 1944 roku. W wyniku działań mających na celu wymazanie niemieckiej przeszłości miasta z pamięci tallińczyków zdecydowano o założeniu parku miejskiego na terenie cmentarza (przez kilkanaście lat teren należał do armii radzieckiej). Wszystkie nagrobki zostały zniszczone.

Znane postaci pochowane na cmentarzu[edytuj | edytuj kod]

Na cmentarzu spoczęli liczni przedstawiciele rewalskiego rodu Burchartów, do którego należała najstarsza apteka miejska w Europie.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]