French
DeutschChristo Van Rensburg – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 23 października 1962 |
| Wzrost | 185 cm |
| Gra | praworęczna, jednoręczny backhand |
| Status profesjonalny | 1983 |
| Zakończenie kariery | 1997 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 2 |
| Najwyżej w rankingu | 19 (29 lutego 1988) |
| Australian Open | 4R (1989) |
| Wimbledon | 4R (1986, 1989) |
| US Open | 4R (1990) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 20 |
| Najwyżej w rankingu | 5 (4 maja 1987) |
| Australian Open | W (1985) |
| Roland Garros | QF (1985) |
| Wimbledon | SF (1986) |
| US Open | SF (1989) |
Christo Van Rensburg (ur. 23 października 1962 Uitenhage) – południowoafrykański tenisista, zwycięzca Australian Open 1985 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Barcelony (1992).
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Jako zawodowy tenisista Van Rensburg występował w latach 1983–1997.
W grze pojedynczej wygrał 2 turnieje rangi ATP World Tour oraz awansował do 4 finałów. W 1990 wyeliminował z Wimbledonu rozstawionego z numerem 12 Pete Samprasa. Pokonał Samprasa, późniejszego siedmiokrotnego mistrza tego turnieju, bez straty seta[1], co udało się jeszcze na londyńskiej trawie tylko Richardowi Krajickowi w 1996.
Największy sukces w swojej karierze odniósł w 1985 roku triumfując w zmaganiach deblowych Australian Open. W parze z Paulem Annacone pokonał w spotkaniu finałowym Marka Edmondsona i Kima Warwicka 3:6, 7:6, 6:4, 6:4. Łącznie Van Rensburg wygrał 20 deblowych turniejów ATP World Tour oraz uczestniczył w 12 finałach.
W 1992 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie, w grze pojedynczej. Odpadł z rywalizacji w 1 rundzie wyeliminowany przez Wayne’a Ferreirę.
W 1992 roku reprezentował RPA w Pucharze Davisa odnosząc 4 zwycięstwa singlowe i 3 deblowe. W styczniu 2021 został powołany na kapitana reprezentacji RPA w Pucharze Davisa, zastępując Marcosa Ondruskę[1]. Wcześniej jako trener współpracował m.in. z Michaelem Changiem, Justinem Gimelstobem, Davidem Nainkinem, Grantem Staffordem.
W rankingu gry pojedynczej Van Rensburg najwyżej był na 19. miejscu (29 lutego 1988), a w klasyfikacji gry podwójnej na 5. pozycji (4 maja 1987).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (2–4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1987 | Orlando | Twarda |  Jimmy Connors | 6:3, 3:6, 6:1 |
| Finalista | 1. | 1988 | Johannesburg | Twarda (hala) |  Jakob Hlasek | 7:6, 4:6, 1:6, 6:7 |
| Finalista | 2. | 1989 | Londyn | Trawiasta |  Ivan Lendl | 6:4, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 1989 | Johannesburg | Twarda (hala) | Paul Chamberlin | 6:4, 7:6, 6:3 |
| Finalista | 3. | 1990 | Orlando | Twarda | Brad Gilbert | 2:6, 1:6 |
| Finalista | 4. | 1991 | Tel Awiw-Jafa | Twarda |  Leonardo Lavalle | 2:6, 6:3, 3:6 |
Gra podwójna (20–12)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1983 | Cleveland | Twarda |  Mike Myburg |  Francisco González Matt Mitchell | 7:6, 7:5 |
| Zwycięzca | 2. | 1984 | Sydney | Trawiasta | Paul Annacone | Tom Gullikson Scott McCain | 7:6, 7:5 |
| Zwycięzca | 3. | 1985 | Delray Beach | Twarda | Paul Annacone | Sherwood Stewart Kim Warwick | 7:5, 7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 4. | 1985 | Atlanta | Dywanowa (hala) | Paul Annacone | Steve Denton Tomáš Šmíd | 6:4, 6:3 |
| Finalista | 1. | 1985 | Las Vegas | Twarda | Paul Annacone | Pat Cash John Fitzgerald | 6:7, 7:6, 6:7 |
| Finalista | 2. | 1985 | Newport | Trawiasta | Paul Annacone | Peter Doohan Sammy Giammalva Jr. | 1:6, 3:6 |
| Finalista | 3. | 1985 | Los Angeles | Twarda | Paul Annacone | Scott Davis Robert Van’t Hof | 3:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 5. | 1985 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Paul Annacone | Brad Gilbert Sandy Mayer | 3:6, 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 6. | 1985 | Johannesburg | Twarda |  Colin Dowdesell |  Amos Mansdorf Szachar Perkiss | 3:6, 7:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 7. | 1985 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Paul Annacone | Mark Edmondson Kim Warwick | 3:6, 7:6, 6:4, 6:4 |
| Finalista | 4. | 1986 | Londyn WCT | Dywanowa (hala) | Paul Annacone | Heinz Günthardt Balázs Taróczy | 4:6, 6:1, 6:7, 7:6, 4:6 |
| Finalista | 5. | 1986 | Stratton Mountain | Twarda | Paul Annacone | Peter Fleming John McEnroe | 3:6, 6:3, 3:6 |
| Zwycięzca | 8. | 1986 | Johannesburg | Twarda (hala) | Mike De Palmer |  Andrés Gómez Sherwood Stewart | 3:6, 6:2, 7:6 |
| Zwycięzca | 9. | 1987 | Key Biscayne | Twarda | Paul Annacone | Ken Flach Robert Seguso | 6:2, 6:4, 6:4 |
| Finalista | 6. | 1987 | Orlando | Twarda | Paul Annacone | Sherwood Stewart Kim Warwick | 6:2, 6:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 10. | 1987 | Chicago | Dywanowa (hala) | Paul Annacone | Mike De Palmer Gary Donnelly | 6:3, 7:6 |
| Finalista | 7. | 1988 | Paryż | Dywanowa (hala) | Jim Grabb | Paul Annacone John Fitzgerald | 2:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 11. | 1989 | Memphis | Twarda (hala) | Paul Annacone | Scott Davis Tim Wilkison | 7:6, 6:7, 6:1 |
| Zwycięzca | 12. | 1989 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Paul Annacone | Rick Leach Jim Pugh | 6:3, 7:5 |
| Finalista | 8. | 1989 | Scottsdale | Twarda | Paul Annacone | Rick Leach Jim Pugh | 7:6, 3:6, 2:6, 6:2, 4:6 |
| Finalista | 9. | 1989 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Paul Annacone | Pieter Aldrich Danie Visser | 4:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 13. | 1990 | Bazylea | Twarda (hala) | Stefan Kruger | Neil Broad Gary Muller | 4:6, 7:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 14. | 1990 | Tel Awiw-Jafa | Twarda |  Nduka Odizor |  Ronnie Båthman Rikard Bergh | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 10. | 1991 | Singapur | Twarda | Stefan Kruger |  Grant Connell Glenn Michibata | 4:6, 7:5, 6:7 |
| Finalista | 11. | 1992 | Tajpej | Dywanowa (hala) |  Patrick Baur | Sandon Stolle John Fitzgerald | 6:7, 2:6 |
| Finalista | 12. | 1993 | Marsylia | Twarda (hala) | Ivan Lendl |  Arnaud Boetsch Olivier Delaître | 3:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 15. | 1993 | Osaka | Twarda | Mark Keil | Glenn Michibata David Pate | 7:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 16. | 1993 | Newport | Trawiasta |  Javier Frana |  Byron Black Jim Pugh | 4:6, 6:1, 7:6 |
| Zwycięzca | 17. | 1994 | Birmingham | Ceglana | Richey Reneberg | Brian MacPhie David Witt | 2:6, 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 18. | 1995 | Buenos Aires | Ceglana | Vince Spadea | Jiří Novák David Rikl | 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 19. | 1996 | Atlanta | Ceglana | David Wheaton | Bill Behrens Matt Lucena | 7:6, 6:2 |
| Zwycięzca | 20. | 1996 | Bolonia | Ceglana | Brent Haygarth |  Karim al-Alami Gábor Köves | 6:1, 6:4 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Garrin Lambley, Local legend Christo van Rensburg named new SA Davis Cup captain, „The South African”, 19 stycznia 2021 (dostęp: 4 lutego 2021).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-10-06] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-10-06] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-10-06] (ang.).
- Christo van Rensburg Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2014-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 listopada 2012)]. (ang.).