Chondryt – Wikipedia, wolna encyklopedia

NWA 869, chondryt L4-6 z widocznymi chondrami i płatkami metalu
Chondryt L6 z Phnom Penh (1868)

Chondrytmeteoryty kamienne składające się głównie z oliwinu i piroksenów. Ich nazwa pochodzi stąd, że większość zawiera chondry, czyli drobne, najczęściej zbudowane promieniście, kuliste skupienia krystaliczne (chondr nie mają niektóre chondryty węgliste).

Skład chemiczny i mineralny chondrytów zbliżony jest do składu perydotytów, natomiast ich struktura jest bardzo specyficzna, niespotykana w skałach ziemskich. Chondryty powstawały w przestrzeni kosmicznej wskutek osadzania chondr, ich scementowania i ogrzania, lecz bez przetopienia[1].

W niektórych chondrytach występują też CAI (od ang. calcium–aluminum-rich inclusion), czyli wrostki minerałów bogatych w wapń i glin. Są one wielkości od poniżej milimetra do centymetra. Kosmomineralodzy oceniają, że najstarsze z nich powstały 4500 milionów lat temu i są najstarszą stałą materią Układu Słonecznego[2].

Rodzaje[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Weisberg et al. (2006) Systematics and Evaluation of Meteorite Classification. In, Meteorites and the Early Solar System II, 19-52 (D.S. Lauretta and H.Y. McSween, Eds.), Univ. Arizona press
  2. Bouvier, Audrey; Wadhwa, Meenakshi (2010). The age of the Solar System redefined by the oldest Pb–Pb age of a meteoritic inclusion. Nature Geoscience. 3 (9): 637–641. ISSN 1752-0894. doi:10.1038/ngeo941

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]