Chlorochina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chlorochina
enancjomery chlorochiny: R na górze, S na dole
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C18H26ClN3

Masa molowa

319,87 g/mol

Wygląd

białe lub bezbarwne kryształy, bez zapachu, o gorzkim smaku[2]

Identyfikacja
Numer CAS

54-05-7
50-63-5 (fosforan)

PubChem

2719

DrugBank

DB00608

Podobne związki
Pochodne

hydroksychlorochina

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

P01 BA01

Stosowanie w ciąży

kategoria C

Chlorochina (łac. Chloroquinum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, pochodna chinoliny. Stosowana jako lek pierwotniakobójczy, znosi ostry atak malarii, pełzaka czerwonki i lamblii jelitowej; działa także przeciwzapalnie. Obecnie często stosuje się jej analogi[6]. Amerykańska Agencja Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła jej stosowanie przeciw malarii i amebiozie pozajelitowej w 1949 r.[3][7] Związek wykazuje również aktywność przeciwwirusową, np. przeciw flawiwirusom, retrowirusom i koronawirusom[8], w tym wirusom SARS[9].

Farmakokinetyka[edytuj | edytuj kod]

Szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu krwi osiąga po 4–6 godzinach. Biologiczny okres półtrwania jest zmienny i wynosi zazwyczaj 10–30 dni.

Wskazania[edytuj | edytuj kod]

Podczas pandemii COVID-19, w lutym 2020 r. grupa robocza z Department of Science and Technology of Guangdong Province oraz Health Commission of Guangdong Province zaleciła podawanie chlorochiny osobom zakażonym w lekkich, średnich i ciężkich przypadkach zapalenia płuc wywołanych tym wirusem[10][11]. Opublikowana w maju 2020 r. w The Lancet analiza wykazała niższą przeżywalność szpitalną u osób przyjmujących ten lek przy jednoczesnym wzroście ryzyka powikłań (zaburzenia rytmu serca)[12], jednak publikacja ta została wkrótce wycofana przez autorów w wyniku krytyki odnośnie do jej poprawności i zaleceń niezależnych recenzentów[13].

Przeciwwskazania[edytuj | edytuj kod]

Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]

Preparaty[edytuj | edytuj kod]

Na świecie[edytuj | edytuj kod]

  • Aralen, Chloroquine[3]

W Polsce[edytuj | edytuj kod]

Dawkowanie[edytuj | edytuj kod]

Doustnie. Dawkę i częstotliwość stosowania ustala lekarz w zależności od tolerancji oraz stanu chorego. Zwykle w toczniu rumieniowatym i przewlekłym reumatoidalnym zapaleniu stawów 0,15–0,3 g dziennie przed snem.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Podczas dłuższego stosowania należy kontrolować obraz krwi, okresowo dokonywać kontroli okulistycznych, unikać nasłonecznienia i naświetlania promieniami UV. Chlorochina może spowodować zaburzenia widzenia, dlatego odradza się prowadzenie pojazdów oraz obsługę maszyn w trakcie jej przyjmowania.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 1176, ISBN 83-88157-18-3.
  2. a b c Chloroquine, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 2719 (ang.).
  3. a b c d Chloroquine, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00608 (ang.).
  4. a b Chloroquine diphosphate salt (nr C6628) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
  5. Chloroquine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-07-06] (ang.).
  6. M.A.A. Al-Bari, Chloroquine analogues in drug discovery: new directions of uses, mechanisms of actions and toxic manifestations from malaria to multifarious diseases, „Journal of Antimicrobial Chemotherapy”, 70 (6), 2015, DOI10.1093/jac/dkv018, PMID25693996 (ang.).
  7. Aralen®. Chloroquine phosphate, USP. For Malaria and Extraintestinal Amebiasis. FDA, 1949. [dostęp 2020-03-13].
  8. Andrea Savarino i inni, Effects of chloroquine on viral infections: an old drug against today’s diseases?, „The Lancet. Infectious Diseases”, 3 (11), 2003, s. 722–727, DOI10.1016/s1473-3099(03)00806-5, PMID14592603 (ang.).
  9. Martin J. Vincent i inni, Chloroquine is a potent inhibitor of SARS coronavirus infection and spread, „Virology Journal”, 2, 2005, s. 69, DOI10.1186/1743-422X-2-69, PMID16115318, PMCIDPMC1232869 (ang.).
  10. Multicenter collaboration group of Department of Science and Technology of Guangdong Province and Health Commission of Guangdong Province, Expert consensus on chloroquine phosphate for the treatment of novel coronavirus pneumonia, „Chinese Journal of Tuberculosis and Respiratory Diseases”, 43, 2020, E019, DOI10.3760/cma.j.issn.1001-0939.2020.0019, PMID32075365 (chiń.).
  11. Chlorochina – nadzieja, szansa na leczenie chorych z koronowirusem [online], openin.pl [dostęp 2020-03-13].
  12. Mandeep R. Mehra i inni, Hydroxychloroquine or chloroquine with or without a macrolide for treatment of COVID-19: a multinational registry analysis, „The Lancet”, 2020, S0140673620311806, DOI10.1016/S0140-6736(20)31180-6, PMID32450107, PMCIDPMC7255293 (ang.).
  13. Mandeep R. Mehra, Frank Ruschitzka, Amit N. Patel, Retraction–Hydroxychloroquine or chloroquine with or without a macrolide for treatment of COVID-19: a multinational registry analysis, „The Lancet”, 2020, DOI10.1016/S0140-6736(20)31324-6, PMID32485145, PMCIDPMC7260510 (ang.).
  14. Chlorochina [online], Medycyna Praktyczna [dostęp 2020-03-13].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Indeks leków Medycyny Praktycznej 2005. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna. ISBN 83-7430-006-X.