Chipsy bananowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chipsy bananowe to suszone plasterki bananów spożywane jako przekąska lub dodatek do deserów, mieszanek, koktajli i potraw. Produkowane zazwyczaj z miękkiej, słodkiej odmiany z rodzaju Musa.

Proces suszenia bananów[edytuj | edytuj kod]

Tradycyjne[edytuj | edytuj kod]

Suszenie bananów w celach konserwacji wykorzystywane jest zarówno w przypadku niedojrzałych, jak i dojrzałych bananów. Stosowane jest już od wieków przez ludność Azji Południowo-Wschodniej, gdzie banan jest podstawowym składnikiem diety.

Tradycyjnie banany były suszone na słońcu, czasami w piecach lub na ogniu. Zwykle w postaci plasterków, a także całych owoców^[1].

Zazwyczaj plasterki niedojrzałego banana rozkłada się do wyschnięcia na bambusowych ramach, na matach lub na ziemi.

Komercyjne[edytuj | edytuj kod]

Komercyjnie suszenie bananów może się odbywać na kilka różnych sposobów. Do najpopularniejszych metod odwadniania bananów należy: suszenie na powietrzu (na słońcu), suszenie mikrofalowo-próżniowe lub odwadnianie w procesie liofilizacji.

Banany smażone w oleju i suszone[edytuj | edytuj kod]

Dostępne w sprzedaży chipsy zazwyczaj powstają przez smażenie w głębokim oleju plastrów niedojrzałych bananów, a następnie suszenie. W razie potrzeby dodawane są konserwanty (np. cukier trzcinowy, olej kokosowy). Mają postać jasnokremowych, żółtawych chrupiących krążków. Ten rodzaj bananów zawiera dużo tłuszczy nasyconych, cukrów oraz cechuje się wysoką kalorycznością^[2].

Banany suszone na słońcu[edytuj | edytuj kod]

Istnieją również zdrowsze rodzaje chipsów bananowych, które są wytwarzane wyłącznie przez w naturalnym procesie suszenia na słońcu. Plastry banana suszonego naturalnie są jasnobrązowe i skórzaste. Wyróżniają się naturalną słodyczą i intensywnym bananowym smakiem.

Właściwości odżywcze[edytuj | edytuj kod]

Suszone chipsy bananowe to składają się w 4% wody, 58% węglowodanów, 34% tłuszczu i 2% białka. W 100 gramowej ilości referencyjnej suszone chipsy bananowe dostarczają 518 kalorii^[3] i są bogatym źródłem magnezu (21% dziennego zapotrzebowania) i witaminy B6 (20%), z umiarkowaną ilością żelaza, miedzi i potasu (10% - 11% ). Inne mikroelementy są w znikomych ilościach w dziennej wartości.

Tabela wartości odżywczych chipsów bananowych^[4][edytuj | edytuj kod]

Zastosowania i odmiany na świecie[edytuj | edytuj kod]

Chipsy bananowe są powszechną przekąską w Indiach, na Filipinach i w Indonezji (jako kripik). W Indiach znane są jako nenthra-kaaya oopperi lub vazhaykka upperi i smażone w oleju kokosowym. W krajach Ameryki Łacińskiej popularne są platanitos znane również jako tajadas i chifle. To przekąska (rodzaj fast foodu) wytwarzana z cienko pokrojonych, doprawionych solą zielonych bananów. Mogą mieć kształt wydłużony lub okrągły.

Wykorzystanie w kuchni[edytuj | edytuj kod]

Suszone banany mogą być wykorzystywane są jako dodatek do musli, w płatkach śniadaniowych, owsiance. Można je wykorzystać w różnego typu wypiekach, ciastkach, placuszkach, muffinach i w farszu do naleśników. Mogą one pełnić również rolę dekoracyjną na tortach, ciastach i ciastkach. W formie zmielonej stosowane jako posypka do ciast i babeczek oraz składnik koktajli czy napoju z kakao.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]