Chien-Shiung Wu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chien-Shiung Wu
Ilustracja
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

吴健雄

Pismo tradycyjne

吳健雄

Hanyu pinyin

Wú Jiànxíong

Wade-Giles

Wu Chien-hsiung

Chien-Shiung Wu (ur. 31 maja 1912, zm. 16 lutego 1997 w Nowym Jorku[1]) – chińsko-amerykańska fizyczka doświadczalna, specjalizująca się w fizyce cząstek elementarnych i fizyce jądrowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Szanghaju, zdobyła tam tytuł bakałarza na Centralnym Państwowym Uniwersytecie w Chinach[2]. W 1940 roku obroniła doktorat na Uniwersytecie Berkeley[3]. Pracowała na Uniwersytecie Columbia, ekspertka w dziedzinie radioaktywności. Brała udział w Projekcie Manhattan (pracowała nad wzbogaceniem uranu). W roku 1956 dwóch pochodzących z Chin fizyków Tsung-Dao Lee i Chen Ning Yang przewidziało teoretycznie, że w rozpadzie beta łamana jest parzystość. Zasugerowali oni także eksperyment, który mógłby to potwierdzić. Wu wykonała w kooperacji z National Institute of Standards and Technology eksperyment pokazujący to zjawisko w rozpadach beta.

Po ogłoszeniu wyników eksperymentu w „New York Post” napisano o niej:

„Ta drobna, skromna kobieta okazała się na tyle potężna, by dokonać tego, czego nie udaje się dokonać nawet całym armiom: przyczyniła się do zniszczenia praw natury".

Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki za dokonane odkrycie przypadła tylko Lee i Yangowi, w roku 1957.

Nazywano ją w kręgach fizycznych „pierwszą damą fizyki”, „Madame Curie” a także „Madame Wu”.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Chien-Shiung Wu, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-21].
  2. Słownik uczonych, Piotr Amsterdamski, Bolesław Orłowski, Małgorzata Yamazaki (tłum.), Warszawa: Horyzont, 2002, ISBN 83-7311-430-0, OCLC 52743550 [dostęp 2020-02-05].
  3. Rachel Swaby, Upór i przekora. 52 kobiety, które odmieniły naukę i świat, 2017.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]