Charles Münch – Wikipedia, wolna encyklopedia

Charles Münch

Data i miejsce urodzenia	26 września 1891 Strasburg
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	6 listopada 1968 Richmond
Instrumenty	skrzypce
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	dyrygent, skrzypek
Odznaczenia
,
Multimedia w Wikimedia Commons

Charles Münch, także Charles Munch (ur. 26 września 1891 w Strasburgu, zm. 6 listopada 1968 w Richmond, Wirginia) – francuski dyrygent i skrzypek pochodzenia niemieckiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn alzackiego organisty i dyrygenta chóru Ernsta Müncha. Mężem starszej siostry Charles'a Müncha – Emmy był Paul Schweitzer, którego starszym bratem był Albert Schweitzer, autor fundamentalnej monografii Jan Sebastian Bach z 1908^[1].

Studiował grę na skrzypcach w Konserwatorium w Strasburgu i w Paryżu u Luciena Capeta.

Na początku I wojny światowej został wcielony do armii niemieckiej w stopniu sierżanta artylerii. Doznał zatrucia gazem bojowym pod Péronne i był ranny w bitwie pod Verdun. Po wojnie wrócił do Alzacji i otrzymał obywatelstwo francuskie.

Po studiach w Berlinie u Carla Flescha rozpoczął karierę skrzypka solisty. Został profesorem Konserwatorium w Strasburgu (1919), potem w Konserwatorium w Lipsku. Od roku 1923 był koncertmistrzem orkiestry Gewandhaus.

Jako dyrygent zadebiutował w listopadzie 1932 w Paryżu.

Małżeństwo (1933) z wnuczką założyciela koncernu Nestlé zapewniło mu sfinansowanie dalszej kariery. W latach 1933–1940 doskonalił sztukę dyrygentury u Alfreda Szendreia w Paryżu. W latach 1935–1938 był dyrygentem założonej przez Alfreda Cortot orkiestry paryskiego Towarzystwa Filharmonicznego. W 1938 został dyrektorem Towarzystwa Koncertowego Konserwatorium Paryskiego. Zachował to stanowisko podczas niemieckiej okupacji Francji. Nie był jednak kolaborantem i wspierał francuski Ruch Oporu, za co został odznaczony Legią Honorową V klasy (1945). W 1952 został Komandorem tego orderu.

W grudniu 1946 po raz pierwszy dyrygował Boston Symphony Orchestra, a w 1949 został dyrektorem muzycznym tego zespołu. W 1952 odbył pierwsze tournée po Europie, 1956 drugie tournée po Europie i Związku Radzieckim. W 1962 zrezygnował z kierowania orkiestrą, przekazał kierownictwo Erichowi Leinsdorfowi a sam występował już tylko jako dyrygent gościnny. W 1967 uczestniczył w tworzeniu Orchestre de Paris.

Münch zapisał się w historii muzyki jako propagator nowej muzyki francuskiej, dyrygował prawykonaniami dzieł Alberta Roussela, Dariusa Milhaud i Artura Honeggera.

Pozostawił tom wspomnień autobiograficznych Je suis chef d’orchestre (1954).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• G. Honegger, Un chef d’orchestre dans le siècle, Paris l987.
• Ph. Olivier, Ch. Munch. Une biographie par le disque, Paris 1987.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Biografia i portrety Charles'a Müncha