Cezary Pazura – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cezary Pazura
Ilustracja
Cezary Pazura podczas festiwalu Energa Camerimage 2022
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1962
Tomaszów Mazowiecki

Zawód

aktor, reżyser, youtuber

Współmałżonek

Żaneta Pazura
(1989–1994)
Weronika Marczuk
(1995–2007)
Edyta Pazura
(od 2009)

Lata aktywności

od 1986

Zespół artystyczny
Teatr Ochoty w Warszawie (1983–1992)
Teatr Powszechny w Warszawie (1992–1993)
Teatr Scena Prezentacje w Warszawie
(1992-1993)
Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie
(1994)
Scena na Woli im. Tadeusza Łomnickiego w Warszawie (2006)
Teatr 6. piętro (od 2012)
Teatr Capitol
(2020)
Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Cezary Andrzej Pazura (ur. 13 czerwca 1962[1] w Tomaszowie Mazowieckim) – polski aktor teatralny, filmowy, i dubbingowy, reżyser, producent, artysta kabaretowy i youtuber, okazjonalnie także prezenter telewizyjny i piosenkarz.

Zadebiutował w 1986 rolą druha Pumy w filmie Czarne Stopy. Popularność zdobył dzięki kreacji Edwarda Wiadernego w filmie Kroll w 1991 roku w reż. Władysława Pasikowskiego, za którą dostał nagrodę za najlepszą drugoplanową rolę męską na 16. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz serialowi Pogranicze w ogniu. Z powodzeniem współpracował z reżyserami, takimi jak: Marek Koterski, Władysław Pasikowski, Maciej Ślesicki, Juliusz Machulski, Olaf Lubaszenko i Jacek Bromski. Grał role tytułowe, główne, drugoplanowe oraz epizodyczne. Do najważniejszych ról w jego aktorskiej karierze należą występy w filmach: Psy (1992), Czarne Słońca (1992), Pożegnanie z Marią (1993), Polska śmierć (1994), Psy 2. Ostatnia krew (1994), Nic śmiesznego (1995), Tato (1995), Dzieci i ryby (1996), Kiler (1997), Sara (1997), Szczęśliwego Nowego Jorku (1997), Sztos (1997), Kiler-ów 2-óch (1999), Ajlawju (1999), Chłopaki nie płaczą (2000), E=mc² (2002), Kariera Nikosia Dyzmy (2002), Show (2003), Złoty środek (2009), Sztos 2 (2011), 7 uczuć (2018), Pitbull. Ostatni pies (2018) i Psy 3. W imię zasad (2020), a także w serialach telewizyjnych: Pogranicze w ogniu (1988–1991), 13 posterunek (1997–2000), Faceci do wzięcia (2006–2010), Przypadki Cezarego P. (2015) i Ślepnąc od świateł (2018). Z dubbingu został zapamiętany jako leniwiec Sid z pięcioczęściowej serii filmu animowanego Epoka lodowcowa, Numernabis w filmach komediowych Asterix i Obelix: Misja Kleopatra i Asterix na olimpiadzie, Prezes z Looney Tunes znowu w akcji, rybka Oscar z Rybek z ferajny, świnia Specek Zawiotki z Kurczaka Małego i karzeł Rumpelstiltskin z filmu Shrek Forever. Przez wiele lat występował na deskach Teatru Ochoty w Warszawie, był też aktorem Teatru Scena Prezentacje, po czym został aktorem Teatru 6. piętro. Ponadto wystąpił gościnnie w rzeszowskim Teatrze im. Wandy Siemaszkowej (1994) i na Scenie na Woli im. Tadeusza Łomnickiego (2006).

Uznawany za jednego z najpopularniejszych aktorów polskiego kina lat 90.[2] Zdobywca nagród filmowych, w tym dwóch Złotych Lwów i dwóch Złotych Kaczek, a także Telekamery i Świra, ale też antynagrody Węża. Laureat festiwali filmowych, w tym Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Jednego Aktora, Kaliskich Spotkań Teatralnych, Festiwalu Filmów Akcji, Międzynarodowego Festiwalu Aktorskiego „Stożary”, Festiwalu Komedii Polskich i Festiwalu Filmów Optymistycznych „Multimedia Happy End”.

Rodzina i edukacja[edytuj | edytuj kod]

4. Wacław Pazura
(1907–1962)		      
    2. Zdzisław Pazura
(1937–)
5. Anna Pazura        
      1. Cezary Pazura
6. Antoni Sowa    
    3. Jadwiga Pazura
(22 czerwca 1937–13 stycznia 2023)		    
7. Józefa Sowa      
 

Jest starszym synem Zdzisława i Jadwigi Pazurów[3], którzy pobrali się w sierpniu 1961[4]. Jego matka była technikiem normowania w Wytwórni Wyrobów Precyzyjnych „Niewiadów Predom Prespol”, a ojciec był nauczycielem muzyki w Szkole Podstawowej w Osiedlu Niewiadów i prowadził teatr amatorski[5][3]. Dorastał z młodszym o siedem lat bratem, Radosławem, który również jest aktorem[3]. Jego rodzicami chrzestnymi są Marian Stackiewicz[6] i Tola Piasecka.

Wychował się w Osiedlu Niewiadów, gdzie był zawodnikiem Stali Niewiadów[7]. Jest absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Tomaszowie Mazowieckim[8]. Ukończył też szkołę muzyczną w klasie klarnetu[9] i, gdy za pierwszym razem nie dostał się do szkoły teatralnej, uczył się w Policealnym Studium Gastronomicznym[10]. Będąc w liceum, założył zespół rockowy[11]. W 1986 ukończył Łódzką Szkołę Filmową, promotorem jego pracy magisterskiej pt. Mój błazen[10] była dr Wanda Renik[12]. W trakcie studiów dorabiał, pracując jako kelner na weselach[13]. Do 27. roku życia był ministrantem[10].

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery na scenie i debiut filmowy[edytuj | edytuj kod]

W 1983 rozpoczął pracę w Teatrze Ochoty w Warszawie, w którym występował do 1991[14]. Był też aktorem Teatru Studyjnego ’83 im. Juliana Tuwima w Łodzi[14]. W 1985 zagrał Błazna Pierwszego w spektaklu Maria i Woyzeck w reżyserii Adama Hanuszkiewicza[15]. Sztuka została wyróżniona Grand Prix Festiwalu Szkół Teatralnych w Alès[16]. Wystąpił też w dwóch etiudach szkolnych: Pogo i Jesienna nuda.

W 1986 zadebiutował jako aktor filmowy, grając w przygodowym filmie w reżyserii Waldemara Podgórskiego Czarne Stopy. Rok później za monodram Człowiek z przedmieścia otrzymał nagrodę jury i dziennikarzy na XXI Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu[14]. W 1988 zagrał pierwszą główną rolę serialową, Czarka Adamskiego w Pograniczu w ogniu (1992). W maju tego samego roku otrzymał powołanie do wojska[17], został wcielony do 92. plutonu Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności w Zegrzu[18], jednocześnie kontynuował pracę w Teatrze Ochoty[19].

Lata 1991–2000[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu służby wojskowej odszedł z Teatru Ochoty. W 1991 premierę miał film Kroll, w którym zagrał kaprala Edwarda Wiadernego. Kreacja zapewniła mu uznanie widzów i krytyków, którzy nagrodzili go Złotym Lwem, nagrodą przyznawaną na Festiwalu Filmowym w Gdyni. Zaczął też występować w warszawskim Teatrze Powszechnym, z którego odszedł w 1992. W tym czasie nawiązał roczną współpracę ze stołecznym teatrem „Scena Prezentacje”, a także zadebiutował jako aktor Teatru Telewizji[14], zaczął pracę w dubbingu i pojawił się w roli podporucznika Waldemara Morawca w Psach Władysława Pasikowskiego. W 1993 za rolę w sztuce Kaczo odebrał nagrodę dla młodych aktorów na XXXIII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych[14], a kinową premierę miał film Człowiek z..., w którym zagrał Bolka Rylskiego. Poprowadził galę finałową Miss Polonia 1993[20]. W trakcie wydarzenia błędnie odczytał laureatki tytułów komplementarnych, co wywołało kontrowersje i spowodowało, iż pojawiło się ryzyko niewypłacenia aktorowi honorarium w wysokości ok. 100 dolarów, które jednak mu wypłacono[21]. W 1994 odebrał nagrodę dla najlepszego odtwórcę roli męskiej na Festiwalu Filmów Akcji w Valenciennes za kreację ppor. Waldemara Morawca w filmie Psy 2. Ostatnia krew[14] oraz zagrał Ossę w filmie sensacyjnym Waldemara Krzystka Polska śmierć i Andrzeja w dramacie Barbary Sass Tylko strach. Wystąpił również w programie satyrycznym Stefana Friedmanna i Krzysztofa Jaroszyńskiego Magazynio[22]. W 1995 za rolę Cezarego Kujawskiego w Tato odebrał Złotego Lwa za najlepszą drugoplanową rolę męską[14], a także wcielił się w postać Adasia Miauczyńskiego w komediodramacie Marka Koterskiego Nic śmiesznego. W tym czasie występował w warszawskim teatrze Scena Na Woli[14] i użyczył głosu Trampowi w filmie animowanym Zakochany kundel, a także wyjechał do Niemiec, gdzie zagrał Andrzeja w dramacie Aniołek.

Pazura i Paweł Wilczak, odtwórcy głównych ról w serialu Faceci do wzięcia
Pazura podczas występu w Stopnicy (2009)

Po powrocie do Polski premierę miały kolejne filmy z udziałem Pazury: Wirus, Sara i Szczęśliwego Nowego Jorku. W 1997 umocnił wizerunek aktora komediowego[23], kreując postać Kazika Czarneckiego w Sztosie, za co był nominowany do Złotych Kaczek dla najlepszego aktora. Popularność wśród telewidzów zdobył dzięki roli Cezarego Cezarego, głównego bohatera seriali komediowych 13 posterunek (1997–1998) i 13 posterunek 2 (1999–2000). W 1998 za kreację Jerzego Killera w Kilerze (1997) odebrał swoją pierwszą Złotą Kaczkę dla najlepszego aktora[14], a także otrzymał tytuł Idola roku w plebiscycie czytelników miesięcznika „Machina”[14]. W 1999 za rolę Adasia Miauczyńskiego w Ajlawju był nominowany do Złotej Kaczki w kategorii „najlepszy kochanek”, otrzymał Telekamerę „Tele Tygodnia” w kategorii „aktor” i wystąpił jako Fred w komedii Chłopaki nie płaczą. Odrzucił główną rolę Adasia Miauczyńskiego w filmie Marka Koterskiego Dzień świra[24], w którym ostatecznie zagrał jedynie epizodyczną rolę. Również w 1999 zadebiutował jako piosenkarz, wydając album studyjny pt. Płyta stereofoniczna, na który nagrał utwory skomponowane przez Jacka Kochana z tekstami Rafała Bryndala, Szymona Majewskiego i Piotra Bukartyka[25]. Album promował trzema singlami: „Mam chorą wyobraźnię”[26], „Przystojny jestem”[27] i „Był pochmurny dzień”[28]. Singiel „Przystojny jestem” notowany był na 27. miejscu listy przebojów Programu III Polskiego Radia[29]. W 2000 odebrał Kryształowy Granat dla najlepszego aktora komediowego na IV Festiwalu Komedii Polskich w Lubomierzu[14] oraz ponownie był nominowany do Telekamery dla ulubionego aktora.

Lata 2001–2009[edytuj | edytuj kod]

W 2001 powrócił do kina niemieckiego rolą Janka w filmie Zutaten für Träume. Po powrocie do Polski zagrał główne lub pierwszoplanowe role w filmach Kariera Nikosia Dyzmy, Ramzesa w E=mc² i Show. Odrzucił także propozycję zagrania Stefana w filmie Poranek kojota[30]. W 2002 użyczył głosu leniwcowi Sidowi w filmie animowanym Epoka lodowcowa, postać zdubbingował też na potrzeby czterech kolejnych części filmowej sagi[31]. Również w 2002 ogłoszono, że poprowadzi program rozrywkowy TVP1 Dancing[32], jednak później poinformowano, że gospodarzem show będzie Maciej Miecznikowski[33]. W grudniu 2002 ogłoszono, że z Krzysztofem Skibą poprowadzi satyryczno-rozrywkowy program Polsatu Pazury Skiby[34].

W 2003 był gospodarzem koncertu „Top” podczas festiwalu TOPtrendy[35]. W latach 2003–2005 grał Gustawa Milskiego w serialu Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście[36][37]. W tym czasie odrzucił propozycję zagrania podkomisarza Artura Banasia w serialu TVP1 Glina; ofertę przyjął Maciej Stuhr[38].

W 2004 po raz pierwszy poprowadził program „Kabareton” podczas festiwalu TOPtrendy 2004[39] oraz wystąpił ze własnymi skeczami w programie HBO na stojaka![40]. Ponadto zadebiutował jako prezenter radiowy, prowadząc audycję Wieczór ze złotymi przebojami w Radiu Złote Przeboje[41]. Odebrał też Złotą Kaczkę dla najlepszego aktora w plebiscycie czytelników miesięcznika „Film”[14]. W 2005 ponownie poprowadził sopocki „Kabareton”[42], wystąpił w ogólnopolskiej kampanii reklamowej klejów do glazury firmy Atlas[43] oraz otrzymał nagrodę specjalną na Międzynarodowym Festiwalu Aktorskim „Stożary” w Kijowie za „mistrzowskie kreacje aktorskie”[14], tj. potrójną rolę w Nienasyceniu (2003)[44].

Pazura (2009)

W 2005 w Teatrze STU w Krakowie odbył się benefis Cezarego Pazury, podczas którego wystąpili m.in. Piotr Rzymyszkiewicz, Jan Machulski, Olaf Lubaszenko, Piotr Siejka, Adrianna Biedrzyńska i Zbigniew Suszyński. W tym samym roku objął funkcję prezesa zarządu Stowarzyszenia Aktorów Filmowych i Telewizyjnych (SAFT), którą piastował do 2013[45]. W 2006 zagrał Tomasza Kozłowskiego w Ja wam pokażę![46] i podinspektora Marka Sznajdera w serialu sensacyjno-kryminalnym TVP2 Oficerowie oraz Trzeci oficer[47][48], a także został obsadzony w roli Wiktora Maliszewskiego, jednego z głównych bohaterów serialu Faceci do wzięcia, w którym występował do 2010 wspólnie z Pawłem Wilczakiem i Wojciechem Paszkowskim[49]. Był nominowany do nagrody Jetix Kids 2006 w kategorii „najlepszy aktor/aktorka”[50].

W 2007 zadebiutował jako reżyser, realizując jeden z odcinków Facetów do wzięcia, a także odebrał nagrodę Świra dla najbardziej zakręconego aktora[51] i współprowadził galę rozdania Telekamer[52]. W 2007 i 2008 prowadził kolejne „Kabaretony” podczas festiwalu TOPtrendy[53][54]. W 2008 wystąpił ze swymi skeczami w programie Piotr Bałtroczyk przedstawia[55]. Pod koniec 2008 wypuścił do sprzedaży własną markę wina – P’azurro[56][57]. W latach 2008–2009 był gospodarzem teleturnieju Polsatu Strzał w 10[58][59]. Za swoją działalność telewizyjną był nominowany do Wiktora 2008 dla osobowości telewizyjnej[60][61] i Telekamery 2009 w kategorii „osobowość w rozrywce”[62]. W tym okresie kontynuował karierę aktorską, zagrał m.in. inspektora marka Sznajdera w Trzecim oficerze (2008) i Stefana w Złotym środku (2009)[63].

Lata 2010–2019[edytuj | edytuj kod]

Pazura (2012)

W 2010 pojawił się w roli Krzysztofa Dzikowskiego w Skrzydlatych świniach i Mariusza Marzędy w filmie Belcanto, a także odebrał nagrodę honorową na 8. Festiwalu Filmów Optymistycznych Multimedia Happy End w Rzeszowie[14], gościł w programie Polsat Café Dzieciaki nie płaczą[64] i był jurorem w programie Polsatu Stand up. Zabij mnie śmiechem[65]. Zadebiutował także jako reżyser filmem pełnometrażowym Weekend, który wyprodukował pod szyldem własnej firmy producenckiej Cezar 10[66]. Za film odebrał antynagrodę Węża 2012 dla najgorszego reżysera[67][68]. W 2011 powrócił do roli „Synka” Czarneckiego w filmie Sztos 2[69]. 21 października 2011 z okazji 25-lecia pracy artystycznej w katowickim Spodku odbył się benefis Pazury[70], na którym, oprócz samego jubilata, wystąpili: Kabaret Ani Mru-Mru, Kabaret Młodych Panów, Paweł Małaszyński, Jerzy Kryszak, Marcin Daniec i Kabaret Moralnego Niepokoju oraz zespół Life Club Band[70].

W 2012 został aktorem Teatru 6. piętro w Warszawie[14] oraz jednym z gospodarzy audycji Babie lato w RMF FM[71] i prowadzącym „Kabareton” podczas TOPtrendy 2012[72]. W 2013 wystąpił z programem kabaretowym podczas festiwalu TOPtrendy 2013[73].

Cezary Pazura
Serwis

YouTube

Gatunek

wideoblog

Lata aktywności

od 2015

Liczba wyświetleń

74,3 mln[74]

Liczba obserwujących

0,7 mln[74]

Sieć partnerska

Gamellon

Język

polski

Strona internetowa

W 2015 zagrał tytułową rolę w filmie Przypadki Cezarego P. i Andrzeja Domirskiego w serialu obyczajowym TVN Aż po sufit!, a także założył kanał w serwisie internetowym YouTube[75], na którym początkowo publikował występy kabaretowe, a następnie zaczął prowadzić autorski vlog[76]. W 2016 wrócił do śpiewania, a wykonany przez niego utwór „Ogórek Olo” znalazł się na albumie studyjnym dla dzieci pt. Jarzynki i Przyjaciele[77]. W tym czasie grał Oskara Adamczyka w serialu obyczajowym Polsatu Powiedz tak! oraz był ponownie nominowany do Telekamery w kategorii „aktor”. Następnie zagrał brata Zeno w Dwóch koronach (2017), „Zibiego” w Trzeciej połowie (2018) i „Gawrona” w filmie Pitbull. Ostatni pies (2018). W 2019 wystąpił w roli Kajetana Rybaka w thrillerze Canal+ Żmijowisko i Jarosza w Diablo. Wyścig o wszystko. Wystąpił również w filmie Kurier jako lokator mieszkania kontaktowego[78].

Od 2020[edytuj | edytuj kod]

W 2020 ponownie wcielił się w Waldemara Morawca, tym razem na potrzeby filmu Psy 3. W imię zasad, a także zagrał „Dzika” w Futrze z misia i ojca Wandy w szwajcarskim komediodramacie Wanda, mein Wunder. W tym samym roku wystąpił w świątecznej komedii romantycznej Listy do M. 4.

Od 2021 wciela się w jedną z głównych ról, Andrzeja Żurawskiego w serialu Tajemnica zawodowa udostępnianym na platformie VOD Player i emitowanym na antenie stacji telewizyjnej TVN. Od tego samego roku gra rolę Marka Nowickiego, ojca Moniki w serialu Netfliksa pt. Sexify. Ponadto wystąpił w komedii romantycznej pt. Druga połowa, a pod koniec roku dołączył do obsady serialu Chyłka, w którym odgrywał rolę Feliksa. W 2023 został prowadzącym program Prime Video LOL: Kto się śmieje ostatni.

Wpływ na popkulturę[edytuj | edytuj kod]

Gwiazda w łódzkiej Alei Gwiazd

Uznawany za jednego z najpopularniejszych aktorów polskiego kina lat 90.[2] i gwiazdę filmową[79].

Uplasował się na 7. miejscu w kategorii „najpopularniejsi aktorzy polscy” w opublikowanym przez Google Zeitgeist rankingu najczęściej wyszukiwanych haseł w polskim Internecie w 2003[80] oraz na trzecim miejscu w tejże kategorii w zestawieniu za rok 2005[81].

Był jedną ze „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” według danych „Forbes Polska”; jego wizerunek został wyceniony przez reklamodawców na: 280 tys. zł w 2008 (97. miejsce)[82], 304,5 tys. zł w 2010 (86. miejsce)[83], 271,5 tys. zł w 2013 (96. miejsce)[84] i 207 tys. w 2014 (85. miejsce)[85].

Utwory „Pazury Cezara” i „Pazury Cezara 2” z albumu Gra? (2007) zespołu L-Dópa stanowią odniesienie do osoby Cezarego Pazury. Piosenka „Czarek” z albumu Poradnik sukcesu (2020) rapera Bobera jest nawiązaniem do ról Pazury.

Działalność społeczna[edytuj | edytuj kod]

Angażuje się w akcje społeczne. W 2006 wystąpił w koncercie z okazji 10-lecia działalności Fundacji Polsat[86], współpracował ze Stowarzyszeniem SOS Wioski Dziecięce (2009)[87], a w 2010 był ambasadorem Europejskich Letnich Igrzysk Olimpiad Specjalnych 2010[88]. W 2013 poparł inicjatywę budowy nowego stadionu Widzewa Łódź[89]. W 2020 podczas światowej pandemii COVID-19 został ambasadorem rządowej kampanii społecznej #SzczepimySię[90].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Trzykrotnie żonaty[3]. 1 kwietnia 1989 poślubił Żanetę[3], z którą ma córkę, Anastazję (ur. 29 października 1989[91]). W 1994 rozwiódł się z żoną[3]. Od 1995 do końca 2007 był mężem Weroniki Marczuk[92][93]. 1 maja 2009 poślubił młodszą o 26 lat Edytę Zając[94]. Mają troje dzieci, Amelię (ur. 2009)[95], Antoniego Józefa (ur. 2012) i Ritę (ur. 2018). Jest katolikiem[96].

W 2000 poparł Aleksandra Kwaśniewskiego przed wyborami prezydenckimi[10]. Dekadę później w wywiadzie dla magazynu „Playboy” uznał, że żałuje wyrażenia publicznego poparcia dla kandydata, bo „artyście nie wolno robić takich rzeczy”[10].

Jest członkiem koła łowieckiego „Dzik” w Człuchowie, a wcześniej koła łowieckiego w Morągu. Egzamin z umiejętności strzeleckich zdał w Miastku przy kole łowieckim „Słonka”. Do myślistwa był zachęcany m.in. przez Bogusława Lindę, który także jest myśliwym[97]. Ponadto interesuje się piłką nożną. W młodości kibicował Widzewowi Łódź[98].

W 2008 pozwał serwis Pudelek.pl za naruszenie dóbr osobistych. Po przegraniu sprawy w 2010 zapowiedział apelację od wyroku[99]. W 2012 sąd apelacyjny wydał wyrok na korzyść aktora[100][101].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Filmografia Cezarego Pazury.

Teatr[edytuj | edytuj kod]

Teatr Telewizji
  • 1992: W niedzielę po południu – Andrzej
  • 1993: Lunia – Alfred
  • 1993: Palec Boży – policjant Pete
  • 1993: Złamana noga Babci – pan Piotr
  • 1994: Dwaj panowie z Werony – Piskorz
  • 1994: Matka chrzestna – Kossowski
  • 1994: Wszystko zależy od dziadka – Biniu
  • 1995: Gry małżeńskie – Piotr
  • 1995: Klimaty – Filip
  • 1996: Tajny detektyw – Julian Cristoforou
  • 1998: Farrago – Farrago
  • 2000: Klub kawalerów – Piorunowicz
  • 2000: Przetarg – Tadzio
  • 2015: Rybka Canero – Bolesław Lachowicz
  • 2019: Czapa, czyli śmierć na raty – Kuźma
  • 2020: Trójkąt bermudzki
  • 2021: Druga połowa
    Odcisk dłoni i podpis w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy
Tytuł Dane dot. albumu
Płyta stereofoniczna
  • Data: 1999
  • Wydawca: Zic Zac
Single
Tytuł Rok Pozycja na liście Album
LP3
[29]
„Mam chorą wyobraźnię” 1999 – Płyta stereofoniczna
„Przystojny jestem” 27
„Był pochmurny dzień” –
„–” singel nie był notowany.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 29.
  2. ↑ a b Pazura Cezary, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-12-21].
  3. ↑ a b c d e f Luiza Nowak: Cezary Pazura i jego brat zawojowali show-biznes. Nie mniejszą popularnością cieszą się też ich żony. plejada.pl, 2020-01-17. [dostęp 2020-07-24]. (pol.).
  4. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 229.
  5. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 15, 20.
  6. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 49.
  7. ↑ Pazura: Świat oszalał, czy ja zwariowałem?
  8. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 22.
  9. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 67.
  10. ↑ a b c d e Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke: Cezary Pazura / PLAYBOY nr 12, 2010 rok. [w:] Playboy [on-line]. wywiadowcy.pl, 2010. [dostęp 2020-02-05]. (pol.).
  11. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 76.
  12. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 140.
  13. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 91.
  14. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Cezary Pazura, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2020-02-05].
  15. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 145.
  16. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 157.
  17. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 165.
  18. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 166.
  19. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 171.
  20. ↑ Miss Polonia 1993. zarchiwummiss.eu. [dostęp 2020-02-15]. (pol.).
  21. ↑ Byłem TAŃSZY od TAŚMY FILMOWEJ!. youtube.com, 2019-05-15. [dostęp 2020-02-15]. (pol.).
  22. ↑ Stefan Friedmann: 70 lat mojego dzieciństwa, czyli niech pan powie coś wesołego. Prószyński i S-ka, 2023, s. 257. ISBN 978-83-8295-346-6.
  23. ↑ Małgorzata Gołota: Być jak Pazura. Jak naczelny komik Polaków zamienił się w ich mentora. natemat.pl, 2015-08-13. [dostęp 2020-07-21]. (pol.).
  24. ↑ Q&A #2 – której odrzuconej roli żałuje najbardziej?. youtube.com, 2017-03-08. [dostęp 2020-08-12]. (pol.).
  25. ↑ Cezary Pazura – Płyta Stereofoniczna. discogs.com. [dostęp 2015-12-23]. (ang.).
  26. ↑ Cezary Pazura – Mam Chorą Wyobraźnię. discogs.com. [dostęp 2015-12-23]. (ang.).
  27. ↑ Cezary Pazura – Przystojny Jestem. discogs.com. [dostęp 2015-12-23]. (ang.).
  28. ↑ Cezary Pazura – Był Pochmurny Dzień. discogs.com. [dostęp 2015-12-23]. (ang.).
  29. ↑ a b LP3 – statystyki dla wykonawcy Cezary Pazura. lp3.pl. [dostęp 2015-12-23]. (pol.).
  30. ↑ https://www.youtube.com/watch?v=tbVmFYZhf1E
  31. ↑ rp: Gwiazdy dubbingują „Epokę lodowcową 2". wirtualnemedia.pl, 2005-12-12. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  32. ↑ Show Cezarego Pazury. wirtualnemedia.pl, 2002-08-23. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  33. ↑ Leszcze zamiast Pazury. wirtualnemedia.pl, 2002-09-20. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  34. ↑ „Pazury Skiby” w Polsacie. wirtualnemedia.pl, 2002-12-06. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  35. ↑ Pierwszy festiwal Polsatu zakończony. wirtualnemedia.pl, 2003-07-04. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  36. ↑ Cezary Pazura w nowym serialu Polsatu. wirtualnemedia.pl, 2003-06-30. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  37. ↑ Cezary Pazura znów w Polsacie. wirtualnemedia.pl, 2004-01-13. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  38. ↑ Cezary Pazura: Q&A – Co sądzę o NOWYM pokoleniu AKTORÓW?. youtube.com, 2019-06-12. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  39. ↑ Kabarety w Polsacie. wirtualnemedia.pl, 2004-06-01. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  40. ↑ Jesień w HBO. wirtualnemedia.pl, 2004-09-21. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  41. ↑ Radiowa audycja Pazury i Lubaszenki. wirtualnemedia.pl, 2004-05-31. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  42. ↑ masz: Festiwal TOPtrendy 2005 nadchodzi. wirtualnemedia.pl, 2005-06-15. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  43. ↑ mimp: Atlas z Pazurą. wirtualnemedia.pl, 2005-03-08. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  44. ↑ Multimedia mecenasem kultury. wirtualnemedia.pl, 2003-11-23. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  45. ↑ SAFT: Władze.
  46. ↑ Robert Patoleta: Nowości kinowe: Czas, który pozostał, Z ust do ust, Ja wam pokażę!.... wirtualnemedia.pl, 2006-02-10. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  47. ↑ masz: Powstaje nowy serial TVP2. wirtualnemedia.pl, 2006-06-22. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  48. ↑ ‘Oficerowie’ znów wkroczą do akcji. wirtualnemedia.pl, 2007-07-12. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  49. ↑ łk: Pazura i Wilczak w nowym serialu „Jedynki”. wirtualnemedia.pl, 2006-05-05. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  50. ↑ łk: Jetix Kids Awards 2006. wirtualnemedia.pl, 2006-11-20. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  51. ↑ iar-kk: Doda wśród „Świrów 2007”. wirtualnemedia.pl, 2007-04-14. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  52. ↑ kk: Telekamery 2007: Wielki sukces TVN. wirtualnemedia.pl, 2007-01-23. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  53. ↑ masz: Chajzer i Cichopek na TOPTrendach. wirtualnemedia.pl, 2007-05-29. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  54. ↑ łk: Polsat: gwiazdy na festiwalu Top Trendy. wirtualnemedia.pl, 2008-06-03. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  55. ↑ tw: ‘Piotr Bałtroczyk przedstawia’ po raz trzeci w Polsacie. wirtualnemedia.pl, 2008-03-07. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  56. ↑ https://web.archive.org/web/20080514164507/www.wprost.pl/ar/125263/Skaner/125242/Pazura-merlot/
  57. ↑ https://www.kobieta.pl/artykul/cezary-pazura-polwytrawny
  58. ↑ pp: Milion do wygrania w teleturnieju 'Strzał w 10'. wirtualnemedia.pl, 2008-03-25. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  59. ↑ pp: Cezary Pazura nie daje rady Orłosiowi, ‘Brzyduli’ i ‘Superniani’. wirtualnemedia.pl, 2008-10-07. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  60. ↑ pp: Kinga Rusin, Tomasz Lis, Monika Olejnik i Szymon Majewski walczą o Wiktory. wirtualnemedia.pl, 2009-04-28. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  61. ↑ pp: Wiktory 2008: Piotr Kraśko, Tomasz Lis i Lech Wałęsa wśródnagrodzonych. wirtualnemedia.pl, 2009-05-12. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  62. ↑ pp: Kto został nominowany do Telekamer 2009?. wirtualnemedia.pl, 2008-12-16. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  63. ↑ dd: Paweł Wilczak gejem. wirtualnemedia.pl, 2008-10-22. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  64. ↑ Patryk Pallus: Nowe gwiazdy w wiosennej ramówce Polsat Cafe. wirtualnemedia.pl, 2010-03-09. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  65. ↑ ks: Cezary Pazura i Jerzy Kryszak w nowym show Polsatu. wirtualnemedia.pl, 2010-09-17. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  66. ↑ tw: theWork dla debiutu reżyserskiego Cezarego Pazury. wirtualnemedia.pl, 2010-04-13. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  67. ↑ Węże 2011: Dziennikarze wybrali, „Wyjazd integracyjny” najgorszym filmem. 2012-04-02. [dostęp 2012-04-02]. (pol.).
  68. ↑ pr: „Kac Wawa” triumfatorem Węży 2013. Oto najgorsze filmy minionego roku. wirtualnemedia.pl, 2013-04-14. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  69. ↑ pr/zsam: „Sztos 2": grają Borys Szyc, Bogusław Linda i Cezary Pazura (wideo). wirtualnemedia.pl, 2011-09-27. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  70. ↑ a b Magdalena Ślaska, Benefis Cezarego Pazury w Spodku [online], InSilesia.pl, 3 kwietnia 2011 [dostęp 2011-04-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-04].
  71. ↑ pp: Cezary Pazura i Piotr Cyrwus latem w RMF FM. wirtualnemedia.pl, 2012-06-29. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  72. ↑ Patryk Pallus: TOPtrendy 2012: Rodowicz, Bajm, Lady Pank i specjalny jubileusz. wirtualnemedia.pl, 2012-05-09. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  73. ↑ kl: Festiwal TOPtrendy 2013 za nami. wirtualnemedia.pl, 2013-06-10. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  74. ↑ a b Cezary Pazura [online], YouTube [dostęp 2020-01-31].
  75. ↑ Cezary Pazura – Kanał YouTube. youtube.com. [dostęp 2020-02-05]. (pol.).
  76. ↑ Łukasz Muszyński: Rozmawiamy z Cezarym Pazurą. [w:] Filmweb [on-line]. filmweb.pl, 2019-01-25. [dostęp 2020-02-05]. (pol.).
  77. ↑ Jarzynki i przyjaciele – Various Artists. [w:] EMPiK [on-line]. empik.com. [dostęp 2020-02-05]. (pol.).
  78. ↑ Kurier [online], FilmPolski [dostęp 2022-04-21] (pol.).
  79. ↑ łk: ‘Oficerowie’ hitem TVP 2. wirtualnemedia.pl, 2006-10-10. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  80. ↑ Czego szukali polscy internauci w 2003. wirtualnemedia.pl, 2004-01-07. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  81. ↑ masz: Czego szukaliśmy w Internecie w 2005 roku?. wirtualnemedia.pl, 2006-01-03. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  82. ↑ Patryk Pallus: Spadła wartość Lisa i Durczoka, zyskał Majewski – top 100 gwiazd show biznesu. wirtualnemedia.pl, 2008-07-31. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  83. ↑ tw: Tomasz Lis i Monika Olejnik mniej cenni reklamowo. wirtualnemedia.pl, 2010-07-30. [dostęp 2020-01-18]. (pol.).
  84. ↑ Patryk Pallus: Najcenniejsze polskie gwiazdy: na czele Robert Lewandowski – Wojewódzki i Prokop w górę. wirtualnemedia.pl, 2013-07-26. [dostęp 2020-01-18]. (pol.).
  85. ↑ Tomasz Wojtas: Lewandowski najcenniejszy reklamowo, skok Stocha – w dół Wojewódzki, Rubik, Janowicz i Boniek (TOP 100). wirtualnemedia.pl, 2014-08-01. [dostęp 2020-01-22]. (pol.).
  86. ↑ masz: „Fundacja Polsat” świętuje 10 lat. wirtualnemedia.pl, 2006-12-08. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  87. ↑ tw: Pazura, Michnik, Włatcy Móch i in. dla SOS Wiosek Dziecięcych. wirtualnemedia.pl, 2009-02-11. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  88. ↑ tw: Brodzik, Pazura, Linda i Wilczak ambasadorami ELIOS 2010. wirtualnemedia.pl, 2009-10-28. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  89. ↑ Lista poparcia dla nowego stadionu na Widzewie – WidzewToMy – Oficjalny portal kibiców Widzewa Łódź [online], WidzewToMy [dostęp 2021-01-17].
  90. ↑ COVID-19. Rząd zachęca do szczepień. Cezary Pazura twarzą kampanii [online], Warszawa i Mazowsze - najnowsze wiadomości w RDC [dostęp 2021-01-17] (pol.).
  91. ↑ Pazura 2018 ↓, s. 240.
  92. ↑ Byłem mężem Pazury [online], Dziennik.pl, 13 września 2007 [dostęp 2007-11-05] [zarchiwizowane z adresu 2008-10-16] (pol.).
  93. ↑ Weronika i Cezary Pazurowie są już po rozwodzie [online], Onet.pl, 21 grudnia 2007 [dostęp 2007-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-11].
  94. ↑ Pazura wziął ślub w pałacu na 100 par. se.pl. [dostęp 2009-05-02]. (pol.).
  95. ↑ Pazurowie zostali rodzicami. fakt.pl. [dostęp 2009-06-30]. (pol.).
  96. ↑ Aldona Sosnowska-Szczuka: CEZARY PAZURA w „Gali”: Boję się, że syn trafi na nieodpowiednia kobietę [WYWIAD]. [w:] Gala [on-line]. gala.pl, 2017-10-23. [dostęp 2020-02-05]. (pol.).
  97. ↑ Mateusz Węsierski, Cezary Pazura myśliwym. gdansk.naszemiasto.pl, 2015-07-08.
  98. ↑ Komu kibicował Cezary Pazura? „Zawsze kibicowałem Widzewowi. ŁKS kojarzył mi się z dotowaniem przez miasto” [online], tulodz.pl [dostęp 2021-01-17] (pol.).
  99. ↑ pp: Cezary Pazura przegrał proces z Pudelkiem. wirtualnemedia.pl, 2010-11-26. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  100. ↑ tw: Pudelek przegrał z Cezarym Pazurą. 50 tys. zł za naruszenie dóbr osobistych. wirtualnemedia.pl, 2012-04-20. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  101. ↑ pp: Pudelek.pl przeprosił Edytę i Cezarego Pazurów. wirtualnemedia.pl, 2012-10-08. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cezary_Pazura&oldid=73422117”