Cezary Baroniusz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cezary Baroniusz

Cesare Baronio

Data i miejsce urodzenia	30 sierpnia albo 31 października 1538 Sora
Data i miejsce śmierci	30 czerwca 1607 Rzym
Miejsce pochówku	Kościół Matki Bożej in Vallicella
Bibliotekarz Świętego Kościoła Rzymskiego
Okres sprawowania	1597-1607
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	filipini
Prezbiterat	27 maja 1564
Kreacja kardynalska	5 czerwca 1596
Kościół tytularny	SS. Nereo e Achilleo
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Cezary Baroniusz (wł. Cesare Baronio; ur. 30 sierpnia albo 31 października 1538 w Sorze, zm. 30 czerwca 1607 w Rzymie) – włoski kardynał, Czcigodny Sługa Boży Kościoła katolickiego, historyk i hagiograf^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 30 sierpnia albo 31 października 1538 roku w Sorze, jako syn Camilla Baronio i Porzii Febonii^[2]. Rozpoczął studia w 1556 roku w Neapolu, jednak z powodu wojny przeniósł się do Rzymu, gdzie został studentem cywilisty i kanonisty Cesarego Costy^[2]. Baroniusz uzyskał doktorat z prawa, a w 1557 roku poznał Filipa Neriego i wstąpił do zakonu oratorian^[2]. 20 maja 1561 roku przyjął święcenia diakonatu, a 27 maja 1564 roku – prezbiteratu^[3]. Chcąc pozostać blisko Neriego, odmówił przyjęcia funkcji opata w Sorze^[2]. Grzegorz XIII powierzył mu zadanie rewizji katalogu męczenników pierwszych wieków chrześcijaństwa, czego owocem było dzieło Martyrologium Rzymskie (łac. Martyrologium Romanum, 1586)^[2]. W 1593 roku został przełożonym generalnym filipinów (zastępując sędziwego Neriego), a dwa lata później protonotariuszem apostolskim^[2]. 5 czerwca 1596 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Nereo ed Achilleo^[3]. W latach 1597–1607 pełnił funkcję Bibliotekarza Kościoła Rzymskiego^[2]. Brał udział w obu konklawe w 1605 roku; na pierwszym z nich był poważnym kandydatem na papieża, ale jego ewentualnemu wyborowi sprzeciwiła się Hiszpania^[2]. Zmarł 30 czerwca 1607 roku w Rzymie i został pochowany w kościele Santa Maria in Vallicella^[2].

Przez wiele lat pracował nad swoim najsłynniejszym dziełem, Annales ecclesiasticia a Christo nato ad annum 1198, które w dwunastu tomach przedstawiało dzieje Kościoła od czasów Chrystusa do 1198 roku^[2]. Tomy ukazywały się w latach 1588–1607, ostatni już po śmierci kardynała^[2].

12 stycznia 1745 roku Benedykt XIV ogłosił dekret o heroiczności cnót^[2]. 15 kwietnia 2007 roku proces kanonizacyjny Baroniusza został ponownie otwarty^[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• „Roczne dzieie kościelne od Narodzenia Pana y Boga naszego Jesusa Christusa” tłum. Piotr Skarga w zbiorach Opolskiej Biblioteki Cyfrowej