Carlo Grano – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	27 grudnia 1958
Konsekrator	Jan XXIII
Współkonsekratorzy	Girolamo Bartolomeo Bortignon; Gioacchino Muccin

Carlo Grano
	Kardynał prezbiter
	Copiosa messis e grano humili
	Copiosa messis e grano humili
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	14 października 1887 ; Rzym
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 1976 ; Rzym
	Nuncjusz we Włoszech
Okres sprawowania	1958–1967
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	14 czerwca 1912
Nominacja biskupia	13 grudnia 1958
Sakra biskupia	27 grudnia 1958
Kreacja kardynalska	26 czerwca 1967; Paweł VI
Kościół tytularny	S. Marcello
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Carlo Grano (ur. 14 października 1887 w Rzymie, zm. 2 kwietnia 1976 tamże) – włoski duchowny katolicki, kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Pontyfikalne Seminarium Rzymskie, a także Ateneum "S. Apolinare". Święcenia kapłańskie otrzymał 14 czerwca 1912 z rąk abpa Giuseppe Capetelli, łacińskiego patriarchy Konstantynopola. W latach 1912–1920 pracował duszpastersko w rodzinnej diecezji rzymskiej. Od roku 1923 działał w Sekretariacie Stanu, gdzie był m.in. szefem protokołu (1945–1953), a następnie substytutem.

13 grudnia 1958 otrzymał nominację na nuncjusza we Włoszech ze stolicą tytularną Tessalonika. Sakry udzielił mu papież Jan XXIII. Na konsystorzu z czerwca 1967 otrzymał biret kardynalski. Prawo udziału w konklawe utracił w roku 1971, po wprowadzeniu nowych przepisów przez Pawła VI. Umarł w swej rzymskiej rezydencji i pochowany został w kościele S. Marcello w Rzymie.