Carlo Azeglio Ciampi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Carlo Azeglio Ciampi
Ilustracja
Carlo Azeglio Ciampi (1999)
Data i miejsce urodzenia

9 grudnia 1920
Livorno

Data i miejsce śmierci

16 września 2016
Rzym

Prezydent Republiki Włoskiej
Okres

od 18 maja 1999
do 15 maja 2006

Poprzednik

Oscar Luigi Scalfaro

Następca

Giorgio Napolitano

Premier Włoch
Okres

od 28 kwietnia 1993
do 10 maja 1994

Poprzednik

Giuliano Amato

Następca

Silvio Berlusconi

podpis
Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy z Wielkim Łańcuchem Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Order Wojskowy Włoch I Klasy Order Zasługi za Pracę Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Solidarności Włoskiej (1947–2001) Wielki Mistrz Orderu Vittorio Veneto Kawaler/Dama Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji – Zakon Maltański (SMOM) Złoty Łańcuch Orderu Piusa IX Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wielki Klasy Specjalnej Orderu Zasługi RFN Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RFN Wielka Wstęga Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa (Brazylia) Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii Krzyż Wielki Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Order Orła Białego Wielki Łańcuch Orderu Krzyża Południa (Brazylia) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Wielki Order Króla Tomisława (Chorwacja) Klasa Specjalna Odznaki Honorowej za Zasługi Order Podwójnego Białego Krzyża I Klasy (Słowacja) Wielki Łańcuch Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Krzyż Wielki z Łańcuchem Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Łańcuch Orderu Pro Merito Melitensi Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Order Krzyża Ziemi Maryjnej I Klasy (Estonia) Order Trzech Gwiazd I klasy (Łotwa) Krzyż Wielki Orderu Świętego Karola (Monako) Xirka Ġieħ ir-Repubblika (Malta)

Carlo Azeglio Ciampi (ur. 9 grudnia 1920 w Livorno, zm. 16 września 2016 w Rzymie[1]) – włoski bankowiec i polityk. W latach 1979–1993 prezes Banku Włoch, w latach 1993–1994 premier, od 1996 do 1999 minister odpowiadający za sprawy skarbu, budżetu i planowania gospodarczego, w latach 1999–2006 prezydent Republiki Włoskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1941 uzyskał dyplom z literatury w Scuola Normale di Pisa, następnie w 1946 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Pizie. W tym samym roku zaczął pracować w Banku Włoch, z którym zawodowo był związany przez 47 lat. W 1960 wszedł w skład administracji centralnej, w 1970 objął stanowisko dyrektora ds. administracji. W 1973 został sekretarzem generalnym, a w 1976 wicedyrektorem włoskiego banku centralnego. W 1978 powołano go na stanowisko dyrektora Banku Włoch. Rok później został gubernatorem banku i prezesem włoskiego urzędu Ufficio Italiano Cambi, które to funkcje pełnił nieprzerwanie do 1993.

W kwietniu tego samego roku został premierem włoskiego rządu. Gabinet ten miał charakter techniczny, a jego urzędowanie przypadło na czas ujawniania szeregu afer korupcyjnych (tzw. Tangentopoli) i upadku dotychczasowych ugrupowań. Zaplecze rządu stanowiły partie chadeków, socjalistów, socjaldemokratów i liberałów. W tym samym rządzie pełnił obowiązki ministra turystyki[2]. Z urzędu premiera ustąpił w maju 1994 po wygranych przez koalicję Silvia Berlusconiego wyborach parlamentarnych.

W maju 1996 został powołany na stanowiska ministra skarbu oraz ministra budżetu i planowania gospodarczego w rządzie Romana Prodiego, z których następnie powstał jeden resort[3]. Pozostał na funkcji ministra również w utworzonym przez centrolewicę w październiku 1998 gabinecie Massima D’Alemy[4].

18 maja 1999 po wyborze dokonanym przez włoski parlament rozpoczął urzędowanie jako dziesiąty w historii prezydent Włoch. W 2000 (przy wsparciu papieża Jana Pawła II) ułaskawił Mehmeta Aliego Ağcę[5]. 10 lutego 2006 oficjalnie otworzył Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Turynie. 15 maja tego samego roku jako były prezydent Włoch został dożywotnim członkiem Senatu[6], w którym zasiadał do czasu swojej śmierci.

19 września 2016 został pochowany w swoim rodzinnym mieście[7].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Włoskie
Zagraniczne
Wyróżnienia

Wyróżniony doktoratami honoris causa różnych uczelni, m.in. University of Oxford (2005)[15]. W tym samym roku otrzymał Nagrodę Karola Wielkiego[16].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. E’ morto Carlo Azeglio Ciampi, l’uomo schivo che ha garantito il Paese. la Repubblica.it, 16 września 2016. [dostęp 2016-09-16]. (wł.).
  2. Skład rządu Carla Azeglia Ciampiego na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2011-02-05]. (wł.).
  3. Skład pierwszego rządu Romano Prodiego na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2011-02-06]. (wł.).
  4. Skład pierwszego rządu Massima D’Alemy na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2011-02-06]. (wł.).
  5. Italy: Turkish gunman wants to be baptised at the Vatican. adnkronos.com, 13 maja 2010. [dostęp 2011-02-05]. (ang.).
  6. Carlo Azeglio Ciampi na stronie Senatu XVI kadencji. [dostęp 2011-02-05]. (wł.).
  7. Ostatnie pożegnanie ulubionego prezydenta. tvn24.pl, 19 września 2016. [dostęp 2016-09-19].
  8. Diário Nacional – DOU – Seção 1 de 23/04/1997 (1417637). radaroficial.com.br. [dostęp 2014-07-25]. (port.).
  9. Palazzo del Quirinale, 16-10-2000. quirinale.it. [dostęp 2011-02-06]. (wł.).
  10. M.P. z 2000 r. nr 14, poz. 299.
  11. Diário Nacional – DOU – Seção 1 de 04/07/2000 (1747824). radaroficial.com.br. [dostęp 2014-07-25]. (port.).
  12. Rad Bieleho dvojkríža, I. trieda. schuster.prezident.sk. [dostęp 2012-01-23]. (słow.).
  13. Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas. presidencia.pt. [dostęp 2012-01-23]. (port.).
  14. Carlo Azeglio Ciampi. academy-aises.eu. [dostęp 2014-07-25]. (wł.).
  15. Voting on Resolution approving the conferment of Degree by Diploma. ox.ac.uk, 10 lutego 2005. [dostęp 2011-02-06]. (ang.).
  16. Charlemagne 2005 goes to Italy’s Ciampi. euronews.net, 5 maja 2005. [dostęp 2011-02-06]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]