Carl Jakob Burckhardt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Carl Jakob Burckhardt
Data i miejsce urodzenia	10 września 1891 ; Bazylea
Data i miejsce śmierci	3 marca 1974 ; Vinzel
Zawód, zajęcie	historyk, dyplomata
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Carl Jakob Burckhardt (ur. 10 września 1891 w Bazylei, zm. 3 marca 1974 w Vinzel, Szwajcaria) – historyk i dyplomata szwajcarski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na uniwersytetach w Bazylei, Zurichu, Monachium i Getyndze. Od 1918 w służbie dyplomatycznej, m.in. jako attaché w Poselstwie Szwajcarii w Wiedniu (1918-1922). Od 1923 pracownik naukowy w zakresie historii współczesnej uniwersytetu w Zurychu (w 1927 docent, 1929 profesor), od 1932 profesor Wyższego Instytutu Studiów Międzynarodowych (Institut universitaire de hautes études internationales – HEI) w Genewie. Następnie powrócił do dyplomacji. W latach 1935-1936 jako członek Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża wizytował obozy koncentracyjne w Niemczech. Na stanowisku Wysokiego Komisarza Ligi Narodów w Gdańsku (1937-1939) podejmował nieudane próby zapobieżenia wybuchowi wojny polsko-niemieckiej, m.in. prowadząc 11 sierpnia 1939 rozmowy z Adolfem Hitlerem w jego bawarskiej kwaterze Berghof w Berchtesgaden. 1 września 1939 został zmuszony przez gauleitera Alberta Forstera do natychmiastowego opuszczenia terytorium Wolnego Miasta Gdańska. Po wojnie pełnił funkcję prezesa Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża (1944-1948) oraz posła Szwajcarii w Paryżu (1945-1949). W 1954 przyznano mu Nagrodę Pokojową Księgarzy Niemieckich (Börsenverein des Deutschen Buchhandels).

Burckhardt, Carl Jacob: Moja misja w Gdańsku 1937-1939, Instytut Wydawniczy Pax Warszawa 1970, 259 s.