French
DeutschCarl Crawford (baseballista) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Carl Crawford jako zawodnik Los Angeles Dodgers | |||||||||
| zapolowy | |||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Carl Demonte Crawford | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim | The Perfect Storm | ||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 5 sierpnia 1981 | ||||||||
| Odbijał | lewą | ||||||||
| Rzucał | lewą | ||||||||
| Debiut | 20 lipca 2002 | ||||||||
| Ostatni występ | 3 czerwca 2016 | ||||||||
| Statystyki | |||||||||
| Średnia uderzeń | 0,290 | ||||||||
| Home runy | 136 | ||||||||
| Uderzenia | 1931 | ||||||||
| RBI | 766 | ||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||
| |||||||||
| Stan na 3 czerwca 2016. | |||||||||
Carl Demonte Crawford (ur. 5 sierpnia 1981 w Houston) – amerykański baseballista, który występował na pozycji zapolowego.
Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu szkoły średniej, w czerwcu 1999 został wybrany w drugiej rundzie draftu przez Tampa Bay Devil Rays i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Durham Bulls, reprezentującym poziom Triple-A[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 20 lipca 2015 w meczu przeciwko Toronto Blue Jays, w którym zaliczył two-run single[3]. 10 sierpnia 2002 w spotkaniu z Kansas City Royals zdobył pierwszego home runa w MLB[4].
Jako zawodnik klubu z St. Petersburga trzykrotnie wystąpił w Meczu Gwiazd, cztery razy zwyciężał w klasyfikacji pod względem liczby skradzionych baz (2003, 2004, 2006, 2007) i cztery razy pod względem liczby triple’ów (2004–2006, 2010)[1]. W All-Star Game 2009 został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem meczu, zapobiegając w drugiej połowie siódmej zmiany przy stanie 3–3 zdobyciu home runa, po wybiciu piłki na dalekie zapole przez zawodnika Colorado Rockies Brada Hawpe’a[5].
W grudniu 2010 podpisał siedmioletni kontrakt wart 142 miliony dolarów z Boston Red Sox[6]. Po rozegraniu 31 meczów w sezonie 2012 z powodu kontuzji łokcia w sierpniu zmuszony był przejść operację Tommy’ego Johna i niezadowolony z warunków panujących w organizacji klubu, 25 sierpnia 2012 został oddany (między innymi z Adrianem Gonzalezem) do Los Angeles Dodgers[7]. W barwach nowego zespołu zadebiutował 1 kwietnia 2013 w meczu otwarcia sezonu zasadniczego przeciwko San Francisco Giants, w którym zaliczył dwa uderzenia (w tym double’a)[8]. 13 czerwca 2016 został zwolniony z kontraktu[9].
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 4× All-Star | 2004, 2007, 2009, 2010 | [1] |
| All-Star Game MVP | 2009 | [5] |
| Gold Glove Award | 2010 | [1] |
| Silver Slugger Award | 2010 | [1] |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Carl Crawford Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2015-05-02]. (ang.).
- ↑ Carl Crawford Minor League Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2015-05-02]. (ang.).
- ↑ Stewart’s blast highlights seven-run fifth inning. espn.com. [dostęp 2015-05-02]. (ang.).
- ↑ Devil Rays score season-high 13 runs. espn.com. [dostęp 2015-05-02]. (ang.).
- ↑ a b Crawford wins All-Star MVP. mlb.com. [dostęp 2015-05-02]. (ang.).
- ↑ Carl Crawford’s Boston intro Saturday. espn.com. [dostęp 2015-05-02]. (ang.).
- ↑ Dodgers, Red Sox complete blockbuster deal. mlb.com. [dostęp 2015-05-02]. (ang.).
- ↑ Clayton Kershaw homers, tosses shutout to lead Dodgers past Giants. espn.com. [dostęp 2015-05-02]. (ang.).
- ↑ Crawford clears waivers, released. mlb..com. [dostęp 2016-08-04]. (ang.).