Bunkrowiec – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bunkrowiec – portowy statek o niewielkiej pojemności zaopatrujący parowce w paliwo (węgiel kamienny) i wodę kotłową. Zadania swoje wykonywał zazwyczaj na redzie lub w porcie z dala od nabrzeża. Wyposażony był w specjalne urządzenia przeładunkowe dźwigi z chwytakami, taśmociągi. Nazwą tą potem określano i większe jednostki spełniające te same zadania na pełnym morzu.

Współcześnie nazwą tą obejmuje się zbiornikowce zaopatrujące statki i okręty w morzu (najczęściej na redzie lub w portach z dala od nabrzeża) w paliwo ciekłe. Polskie bunkrowce malowane są, dla bezpieczeństwa, na charakterystyczny rdzawy kolor.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski. Gdynia: Mitel International Ltd., 1993. ISBN 83-85413-73-1.

Statki towarowe	barka barkowiec BIBO ciężarowiec chemikaliowiec chłodniowiec drewnowiec drobnicowiec FPSO gazowiec jeziorowiec kabotażowiec kontenerowiec masowiec prom kolejowy ro-ro roporudomasowiec rudowęglowiec samochodowiec szańcowiec tramp węglowiec statek wielozadaniowy zbiornikowiec
Statki pasażerskie	liniowiec prom prom kolejowy ro-ro tramwaj wodny transatlantyk wycieczkowiec
Statki rybackie	kuter rybacki lugier lugrotrawler trawler
Statki pomocnicze	AHTS bunkierka bunkrowiec holownik kablowiec latarniowiec lichtuga lodołamacz pchacz pilotówka pogłębiarka statek badawczy statek do badań sejsmicznych statek baza nurków statek pożarniczy statek półzanurzalny statek szpitalny szalanda żuraw pływający