Brytyjski Korpus Ekspedycyjny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Brytyjski Korpus Ekspedycyjny
British Expeditionary Force
	Historia
Państwo	Imperium brytyjskie
Sformowanie	1914
Rozformowanie	1918
Nazwa wyróżniająca	BEF
	Dowódcy
Pierwszy	John French
Ostatni	Douglas Haig
	Działania zbrojne
	I wojna światowa (front zachodni): I bitwa pod Ypres; II bitwa pod Ypres; bitwa nad Sommą; bitwa pod Cambrai; ofensywa stu dni;
	Organizacja
Dyslokacja	Francja
Rodzaj sił zbrojnych	lądowe

Brytyjski Korpus Ekspedycyjny (British Expeditionary Force − BEF) − wydzielona część British Army, która wzięła udział w walkach we Francji i w Belgii w czasie I wojny światowej. Także jednostki armii brytyjskiej wysłane do Europy do walki z Niemcami na początku II wojny światowej (1939–1940), a później ewakuowane z Francji po ich okrążeniu na plażach pod Dunkierką (operacja Dynamo).

Historia[edytuj | edytuj kod]

BEF został utworzony przez ministra wojny Richarda Haldane’a po zakończeniu II wojny burskiej na wypadek wybuchu konfliktu poza granicami Wielkiej Brytanii.

Dowódcy Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego w czasie I wojny światowej:

1914–1915 John Denton French
1915–1918 Douglas Haig

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Brytyjskie Siły Ekspedycyjne − Ordre de Bataille z 1940 roku

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bogusław Wołoszański: Tajna wojna Hitlera. ISBN 83-904972-2-0.